โจทก์ซึ่งเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาได้นำยึดที่ดินของจำเลยเพื่อขายทอดตลาด เจ้าพนักงานบังคับคดีประกาศขายทอดตลาดโจทก์เป็นผู้ให้ราคาสูงสุด ศาลชั้นต้นมีคำสั่งขายทรัพย์ที่ยึดแก่โจทก์

จำเลยยื่นคำร้องว่าราคาขายต่ำไป และประกาศขายทอดตลาดของศาลก็ไม่ได้ระบุว่าผู้ขายประสงค์จะเข้าสู้ราคาด้วย ขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 308 และประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 512 ขอให้เพิกถอนการขายทอดตลาดและประกาศขายใหม่

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ปัญหาที่ว่าโจทก์มีสิทธิเข้าสู้ราคาในการขายทอดตลาดหรือไม่นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าแม้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 512 บัญญัติ ห้ามมิให้ผู้ขายสู้ราคาเอง หรือใช้ให้ผู้หนึ่งผู้ใดเข้าสู้ราคา เว้นแต่จะได้แถลวไว้โยเฉพาะในคำโฆษณะบอกการขายทอดตลาดว่าผู้ขายถือสิทธิจะเข้าสู้ราคาด้วยก็ตาม แก่การขายทอดตลาดทรัพย์ในคดีนี้เป็นกรณีที่เจ้าพนักงานบังคับคดีของศาลชั้นต้นดำเนินการขายทอดตลาดทรัพย์ที่ยึดตามคำสั่งศาลตามนัยแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 306 ซึ่งบัญญัติว่าเมื่อได้ยึด…..อสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดหรือบางส่วนของลูกหนี้ตามคำพิพากษาแล้ว ให้เจ้าพนักงานบังคับคดียื่นคำขอต่อศาลขอให้สั่งอนุญาตให้ขายทอดตลาดทรัพย์สินนั้น ฯลฯ และมาตรา 308บัญญัติว่า 'เมื่อศาลได้มีคำสั่งให้ขายแล้ว เจ้าพนักงานบังคับคดีอาจขายทอดตลาดทรัพย์สินที่ยึดได้ ฯลฯ' ดังนี้ จึงเห็นไ้ว่าการขายทอดตลาดทรัพย์ที่ยึดซึ่งเป็นของจำเลยผู้เป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษานั้น เจ้าพนักงานบังคับคดีเป็นผู้ขายตามคำสั่งศาล โจทก์ซึ่งเป็นผู้ชนะดคีมิใช่เป็นผู้ขายโจทก์จึงหาต้องห้ามมิให้เข้าสู้ราคาตามมาตรา 512 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ดังที่จำเลยฎีกาไม่ เพราะบทบัญญติดังกล่าวห้ามเฉพาะผู้ขายมิให้เข้าสู็ราคาเท่านั้น

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา