ได้ความว่า จำเลยทั้ง ๒ สมคบกันไปลักเข้าฟ่อนในนาของ ผ. ๆ กับ อ.ไล่จับจำเลย นายช้อยชักมีดพกออกหันกลับมาทำท่าจะแทง ผ. ๆ ร้องให้ อ.ช่วย อ.วิ่งมาถึงพอดีนายช้อยล้มลง อ.ยั้งตัวไม่ทันถลาเข้าไปที่นายช้อย ๆ เอามีดแทง อ. ๑ ทีถูกชายโครง แล้วลุกขึ้นวิ่งหนีไป อ.เดินกลับมาได้สัก ๗ วาก็ลงนอนพิงคันนาขาดใจตาย

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยทั้ง ๒ มีผิดตาม ม.๒๙๓ ข้อ ๑-๗-๑๑ ให้จำคุกคนละ ๑ ปี นายช้อยมีผิดตาม มง๒๕๑ อีกกะทงหนึ่งให้จำหคุก ๑๕ ปี รวมโทษนายช้อย ๑๖ ปี

ศาลฎีกาแลศาลอุทธรณ์ตัดสินว่า นายช้อยมีผิดตาม ม.๓๐๐ ตอน ๓ กะทงเดียว เพราะการลักทรัพย์กับการทำร้ายต่อเนื่องกันเพื่อหลีกเลี่ยงให้พ้นอาญา ส่วนกำหนดโทษยืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา