ได้ความว่าจำเลยซ่อมแซมอาวุธปืนของจำเลยซึ่งจำเลยได้รับอนุญาตให้มีแล้ว โดยจำเลยทำรางขึ้นใหม่ แต่ไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน โจทก์จึงฟ้องชอให้ลงโทษจำเลยตามพ.ร.บ.อาวุธปืนฯลฯ พ.ศ.๒๔๗๗ อ้างมาตรา๑๐-๑๕-๒๒-๕๒

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าตาม ม.๒๒ ห้ามแต่การซ่อมแซมอาวุธปืนเพื่อประโยชน์แห่งการค้าเท่านั้น พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาตัดสินยืนตาม โดยวินิจฉัยว่ามาตรา ๑๐ เป็นเรื่องปืนชำรุดใช้ไม่ได้ให้ส่งไปยังนายทะเบียนเพื่อทำลาย แลมาตรา ๑๕ เป็นเรื่องปืนชำรุดใช้ไม่ได้แล้วจะขออนุญาตมีไว้เป็นพิพิธภัณฑ์ก็ได้ แลเห็นว่าจำเลยมิได้กระทำผิดตามมาตรา ๒๒ ที่โจทก์อ้าง จำเลยย่อมไม่มีโทษตาม ม.๕๒ มาตราทั้งหลายที่โจทก์อ้างจึงไม่สนับสนุนให้ผู้ซ่อมปืนของตนเองซึ่งได้รับอนุญาตให้มีแล้วเป็นความผิด

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา