โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้ลูกระเบิดขวดขว้างทำร้ายร่างกายนายปรีชา ปานน้อย กับนางสาวพิมพา อ่อนเกิดแก้ว เป็นเหตุให้นายปรีชาและนางสาวพิมพาได้รับอันตรายแก่กาย ทั้งนี้ โดยจำเลยมีเจตนาฆ่าคนทั้งสองให้ตาย จำเลยกระทำผิดไปตลอดแล้ว แต่ไม่บรรลุผลเพราะสะเก็ดระเบิดขวดไม่ถูกอวัยวะที่สำคัญ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยมีเจตนาทำร้ายร่างกายเท่านั้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 ให้จำคุก 1 ปี 6 เดือน

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมีเจตนาฆ่า พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80 ให้จำคุก 10 ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ในชั้นนี้จำเลยฎีกาแต่เพียงว่า โจทก์ไม่สืบให้ปรากฏว่าลูกระเบิดขวดลูกที่สองที่จำเลยขว้างนั้นเล็กใหญ่ขนาดไหน มีอำนาจระเบิดทำลายเพียงใดมีอนุภาพอาจทำให้ตายได้หรือไม่ จำเลยมิได้มีสาเหตุบาดหมางกับผู้เสียหายและผู้ใดจำเลยขว้างปาเล่นเพื่อความสนุกคึกคนอง การกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานทำร้ายร่างกายเท่านั้น เห็นว่าระเบิดขวดเป็นอาวุธที่มีดินระเบิดบรรจุในขวด เมื่อขว้างไปกระทบกับของแข็งขวดแตกระเบิดเป็นชิ้น ๆ แหลมคมกระจายไป เมื่อถูกร่างกายย่อมทำให้เกิดอันตรายแก่ร่างกายถึงบาดเจ็บ ตามผลการตรวจชันสูตรบาดแผลของแพทย์ท้ายฟ้องปรากฏว่านายปรีชามีบาดแผลถูกสะเก็ดระเบิดยาวประมาณ 5 เซนติเมตรที่บริเวณเอวด้านหลัง อาจรักษาให้หายภายในเวลา 5 วัน นางสาวพิมพามีบาดแผลถูกสะเก็ดระเบิดที่บริเวณใบหน้าและที่โหนกแก้ม อาจรักษาให้หายภายในเวลา 5 วัน บาดแผลของนางสาวพิมพาที่โหนกแก้มมีลักษณะเป็นบาดแผลถลอกไม่ปรากฏว่าสะเก็ดระเบิดถูกโดยตรงหรือเฉี่ยวไป ไม่อาจประมาณความร้ายแรงของสะเก็ดระเบิดได้ แต่บาดแผลที่เอวของนายปรีชายาวประมาณ 5 เซนติเมตรนั้นเห็นได้ว่าสะเก็ดระเบิดขวดที่จำเลยใช้ในการกระทำผิดในคดีนี้มีความร้ายแรงมาก หากสะเก็ดระเบิดนั้นถูกอวัยวะสำคัญอาจทำให้ถึงแก่ความตายได้ ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าการกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา