คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย ศาลมีคำพิพากษาลงวันที่ 12ธันวาคม 2512 ให้ขับไล่จำเลยและบริวารรื้อบ้านโรงเรือนออกไปจากที่ดินโจทก์ห้ามเกี่ยวข้องกับที่ดินของโจทก์

ต่อมาวันที่ 12 มกราคม 2513 ศาลชั้นต้นได้ออกคำบังคับตามคำขอของโจทก์ให้จำเลยและบริวารรื้อบ้านโรงเรือนออกจากที่ดินของโจทก์ ห้ามเกี่ยวข้องกับที่ดินของโจทก์ จำเลยไม่ปฏิบัติตามคำบังคับ ศาลออกหมายจับและต่อมาวันที่ 9 กุมภาพันธ์2526 โจทก์ยื่นคำร้องขอให้ศาลออกหมายจับนายสมจิตร นายเลิศ นายสมชายและนายแอ๊ว บริวารจำเลยเพื่อบังคับตามคำพิพากษาต่อไป ต่อมาโจทก์ยื่นคำร้องลงวันที่ 9 มิถุนายน 2526 ว่านายเลิศ นายสมชายและนายแอ๊วขัดขวางการรังวัดของเจ้าพนักงาน ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าคดีขาดอายุความบังคับคดีแล้วจึงงดออกหมายจับให้หมายนัดมาสอบถาม

โจทก์ทั้งสามอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้น

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ทั้งสามฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้คดีนี้จะเป็นคดีฟ้องขับไล่ เมื่อศาลมีคำพิพากษาขับไล่จำเลยและบริวารแล้ว แต่เมื่อศาลออกคำบังคับตามคำพิพากษาแล้วโจทก์จะต้องร้องขอบังคับคดีอีกชั้นหนึ่งโดยอาศัยและตามคำบังคับที่ออกตามคำพิพากษาตามบทบัญญัติ มาตรา 271 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งสำหรับคดีฟ้องขับไล่เป็นคดีไม่ต้องดำเนินการทางเจ้าพนักงานบังคับคดี แต่โจทก์ก็ต้องร้องขอต่อศาลดำเนินการจับหรือจำขังจำเลยและบริวารเพื่อให้ปฏิบัติตามคำบังคับซึ่งเป็นการร้องขอให้บังคับคดีตามบทบัญญัติมาตรา 271 ดังกล่าวนั่นเองในคดีนี้ปรากฏว่าโจทก์ร้องขอให้ศาลออกหมายจับจำเลยแต่ผู้เดียวภายในกำหนด 10 ปีตามบทบัญญัติดังกล่าว ส่วนบริวารจำเลยโจทก์มิได้ร้องขอให้ดำเนินการบังคับคดีภายใน 10 ปีนับแต่วันมีคำพิพากษาตามบทบัญญัติดังกล่าวแต่ประการใดจึงเลยระยะเวลาที่โจทก์จะร้องขอบังคับคดีสำหรับบริวารจำเลยคดีนี้ได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา