จำเลยเป็นคนร้ายลักตัดสร้อยคอของ ศ.ไป ปรากฎว่าจำเลยต้องโทษครั้งที่ ๑๒ ฐานลักทรัพย์พ้นโทษไปแล้วเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๔ และครั้งที่ ๑๓ ฐานทำผิดหลายครั้งไม่เข็ดหลาบส่งตัวไปอยู่ต่างจังหวัดมีกำหนด ๗ ปีจำเลยมากระทำผิดฐานลักทรัพย์ในคดีนี้เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๘ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษแลเพิ่มโทษจำเลย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลยตาม ม.๒๘๘ กำหนด ๑ ปี ๖ เดือน แลให้เพิ่มโทษจำเลยทวีคูณตาม ม.๗๔

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าขณะจำเลยกระทำผิดครั้งหลังนี้ จำเลยยังต้องโทษส่งตัวไปต่างจังหวัดซึ่งตามฎีกาที่ ๑๘๓/๒๔๖๑ ที่ ๖๘๙/ ๒๔๖๒ แลที่/ ๒๔๖๘ วินิจฉัยว่าเพิ่มไม่ได้ จึงให้ยกข้อหาในเรื่องเพิ่มโทษเสีย

ศาลฎีกาเห็นว่าแม้ความผิดครั้งหลังที่ส่งตัวจำเลยไปอยู่ต่างจังหวัดยังไม่พ้นกำหนดก็ดี แต่ความผิดครั้งที่ ๑๑-๑๒ จำเลยพ้นโทษไปแล้วแลอยู่ในเขตต์กำหนด ๕ ปี จำเลยมากระทำผิดอีกก็เพิ่มโทษได้คำพิพากษาฎีกาที่ศาลอุทธรณ์อ้างได้มีฎีกาที่ ๖๔๙/๒๔๗๗ ลบล้างเสียแล้ว จึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา