โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นลูกจ้างประจำและเป็นกรรมการลูกจ้างจำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยไม่ขออนุญาตศาลแรงงานก่อน ไม่จ่ายค่าชดเชยและไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ขอพิพากษาให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าและค่าชดเชยหรือให้จำเลยรับโจทก์กลับเข้าทำงานตามปกติ

จำเลยให้การว่า โจทก์กระทำผิดร้ายแรงตามพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ฯ มาตรา 123 จำเลยจึงเลิกจ้างโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง

ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยรับโจทก์เข้าทำงานในตำแหน่งหน้าที่เดิม ให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์นับแต่วันที่จำเลยสั่งเลิกจ้างจนกว่าจำเลยได้รับโจทก์กลับเข้าทำงาน

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า โจทก์เป็นกรรมการลูกจ้างซึ่งได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ฯ มาตรา 52แม้โจทก์จะทำผิดในกรณีใดก็ตาม นายจ้างจะเลิกจ้างโจทก์โดยพลการไม่ได้ ต้องได้รับอนุญาตจากศาลแรงงานเสียก่อน ทั้งนี้ก็เพื่อคุ้มครองกรรมการลูกจ้างให้พ้นจากการกลั่นแกล้งของฝ่ายนายจ้าง หากกรรมการลูกจ้างกระทำผิดในกรณีร้ายแรงจริง ๆ ศาลแรงงานก็คงอนุญาตให้เลิกจ้างได้ ส่วนพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ มาตรา 123 บัญญัติถึงการเลิกจ้างลูกจ้าง ผู้แทนลูกจ้าง กรรมการ อนุกรรมการ หรือสมาชิกสหภาพแรงงานหรือกรรมการ หรืออนุกรรมการสหพันธ์แรงงาน ซึ่งเกี่ยวข้องกับข้อเรียกร้องเท่านั้น จะแปลขยายความไปถึงกรรมการลูกจ้างตามมาตรา 52 ซึ่งบัญญัติไว้ในหมวด 5 ว่าด้วยกรรมการลูกจ้างและมีบทบัญญัติถึงการเลิกจ้างโดยเฉพาะอยู่แล้วหาได้ไม่

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา