ฟ้องโจทก์ว่าระหว่างวันที่ ๑๕ ถึง ๑๖ กันยายน ๒๔๘๔ เวลาใดไม่ปรากฏ จำเลยได้ลักทรัพย์ของนายดินไป ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘,๒๙๓

จำเลยรับว่าได้ลักทรัพย์ไปจริงในเวลากลางคืน

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าโจทก์ไม่เจาะจงแน่นอนจะให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ในเวลากลางคืน จึงลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๘๘

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องของโจทก์เรื่องเวลากระทำผิดได้บรรยายตลอดทั้งเวลากลางวันและกลางคืน และคำขอท้ายฟ้องก็ได้ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๙๓ ด้วยจึงลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ในเวลาค่ำคืนได้ไม่ผิดหรือเกินคำฟ้อง ส่วนการที่โจทก์ไม่ได้ระบุว่ามาตรา ๒๙๓ ข้อใดนั้น ก็ไม่พอให้ถือว่าเป็นฟ้องเคลือบคลุม จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๓.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา