ได้ความว่าจำเลย จำเลยซ่อมแซมอาวุธปืนของจำเลยซึงจำเลยได้รับอนุญาตให้มีแล้ว โดยจำเลยตัดและทำลำกล้องและฝักชิ้นใหม่ แต่ไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.อาวุธปืน พ.ศ.๒๔๗๗ อ้าง ม.๑๐,๑๕,๒๒,๕๒

ศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยว่าตาม ม.๒๒ ห้ามแต่การซ่อมแซมอาวุธปืนเพื่อประโยชน์แห่งการค้าเท่านั้น พิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาตัดสินยืนตาม โดยวินิจฉัยว่า ม.๑๐ เป็นเรื่องปืนชำรุดใช้ไม่ได้ส่งไปยังนายทะเบียนเพื่อทำลาย แล ม.๑๕ เป็นเรื่องปืนชำรุดใช้ไม่ได้แล้วจะขออนุญาตมีไว้เป็นพิพิธภัณฑ์ก็ได้ แลเห็นว่าจำเลยมิได้กระทำผิดตาม ม.๒๒ ที่โจทก์อ้าง จำเลยย่อมไม่มีโทษตาม ม.๕๒ มาตราทั้งหลายที่โจทก์อ้างจึงไม่สนับสนุนให้ผู้ซ่อมปืนของตนเองซึ่งได้รับอนุญาตให้มีแล้ว เป็นความผิด

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา