ได้ความว่า ส.แล น.นำทองรูปพรรณไปเที่ยวจำหน่าย ขากลับบ้านพบจำเลยกับพวกอีกคนหนึ่งในระวางทางตรงเข้าแย่งย่ามบรรจุทองรูปพรรณที่สะพายบ่า ส.ๆ ดึงไว้สายย่ามขาดกล่องที่บรรจุทองรูปพรรณตก จำเลยก็หยิบเอากล่องนั้นพาหนีไป

ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยมีผิดฐานชิงทรัพย์ตาม ม.๒๙๙ ให้จำคุก ๓ ปี แลใช้ทรัพย์ ๕๓๘ บาท

ศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ว่าจำเลยมีผิดฐานวิ่งราวทรัพย์ตาม ม.๒๙๗ นอกจากนี้ยืนตามศาลเดิม

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยแย่งย่ามจาก ส.เพื่อเอาทรัพย์เท่านั้น มิได้มีการทำร้ายหรือขู่เข็ญว่าจะทำร้าย จำเลยจึงไม่มีผิดฐานชิงทรัพย์แต่ในคดีนี้จำเลยมีพรรคพวกกระทำผิดฐานวิ่งราวทรัพย์ แลความผิดฐานวิ่งราวทรัพย์ก็อยู่ในประเภทลักทรัพย์นั่นเอง ความผิดของจำเลยจึงเข้าบท ๒๙๓ ข้อ ๑๑ อีกบทหนึ่ง ซึ่งเปนบทที่มีโทษหนักกว่า ม.๒๙๗ จึงตัดสินแก้ศาลอุทธรณ์ให้วางโทษจำเลยตาม ม.๒๙๓ ข้อ ๑๑ นอกนั้นยืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา