โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันบุกรุกเข้าไถและปักดำต้นข้าวในนาของโจทก์เมื่อระหว่างวันที่ 19-31 พ.ค. 2501 ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 362

ศาลแขวงไต่สวนมูลฟ้องแล้วพิพากษาว่า คดีโจทก์ไม่มีมูลให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลแขวงเห็นว่าคดีนี้เป็นคดีที่อยู่ในอำนาจศาลแขวงอุทธรณ์ของโจทก์เป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวง และวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ. 2499 มาตรา 22 แม้ว่าในชั้นนี้จะเป็นเพียงกระบวนพิจารณาในชั้นไต่สวนมูลฟ้องก็ดี ก็ต้องห้ามดุจกัน จึงมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของโจทก์

โจทก์อุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์สั่งว่า ที่ศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์โจทก์ ชอบแล้วให้ยกคำร้องของโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้เป็นคดีอยู่ในอำนาจศาลแขวงที่จะทำการพิจารณาพิพากษาได้ ตาม พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวง และวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ. 2499 มาตรา 22 ห้ามอุทธรณ์คำพิพากษาศาลแขวงในปัญหาข้อเท็จจริง เว้นแต่จะเข้าข้อยกเว้นตั้งแต่อนุมาตรา (1) ถึง(4) คดีโจทก์ไม่เข้าข้อยกเว้นดังกล่าว โจทก์จึงอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้

ที่โจทก์ฎีกาว่า ชั้นไต่สวนมูลฟ้อง โจทก์ย่อมอุทธรณ์ฎีกาได้ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 170 นั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 170 เป็นบทบัญญัติถึงการไต่สวนมูลฟ้องซึ่งมิใช่เป็นคดีที่ต้องบังคับตาม พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงและวิธีพิจารณาความอาญาในศาลแขวง พ.ศ. 2499 มาตรา 22 หากจะเข้าใจดังที่โจทก์ฎีกา กรณีจะเป็นว่าคดีซึ่งอยู่ในอำนาจศาลแขวง ๆ สั่งว่าคดีมีมูลและพิพากษาแล้วโจทก์อุทธรณ์ข้อเท็จจริงไม่ได้ตาม มาตรา 22 พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวงฯ แต่คดีซึ่งศาลแขวงสั่งว่า คดีไม่มีมูลโจทก์กลับอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงได้ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 170 ซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่มีเหตุผลอย่างใดที่จะเข้าใจดังโจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา