ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับว่าทางพิพาทเป็นภารจำยอม ห้ามจำเลยปิดกั้น ให้รื้อถอนลวดหนามและทำลายคันคู จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ทางพิพาทที่โจทก์นำชี้อยู่ในที่นาของจำเลยที่ 1 ตามรอยประเส้นสีแดงในแผนที่พิพาท กว้าง 2.50 เมตร ยาวจากทางสาธารณะไปจดที่ไร่โจทก์ ประมาณเดือนมิถุนายน 2520 จำเลยที่ 2 ทำคันคูกั้นทางพิพาท 4 แห่ง จำเลยที่ 1 ขึงรั้วลวดหนามปิดปากทางพิพาทตรงจดถนนสาธารณะ" ฯลฯ

"ทางพิพาทตามแผนที่พิพาทใช้เพื่อประโยชน์แก่ที่ไร่ที่นาของโจทก์ และโจทก์ใช้ติดต่อกันมาเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้ว โดยมิได้ขออนุญาตจากจำเลยที่ 1และจำเลยที่ 1 มิได้หวงห้ามอย่างใด ทางพิพาทจึงเป็นทางภารจำยอม ซึ่งโจทก์ได้มาโดยอายุความ จำเลยทั้งสองไม่มีสิทธิปิดกั้น"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา