โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83,91, 278, 291, 317 และ 318

จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 และ 317 วรรคหนึ่ง ประกอบมาตรา 83 เป็นความผิดหลายกรรมต่างกัน ให้ลงโทษทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไปตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ความผิดฐานกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย จำคุก 3 ปี ความผิดฐานพรากเด็กหญิงอายุยังไม่เกิน 15 ปี ไปเสียจากผู้ดูแลโดยปราศจากเหตุอันสมควรจำคุก 3 ปี รวมจำคุก 6 ปี ส่วนจำเลยที่ 2 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 278 จำคุก 6 เดือน และปรับ 5,000 บาท ไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 2 เคยรับโทษจำคุกมาก่อนและตามพฤติการณ์แห่งคดี จำเลยที่ 2 เพียงแต่ดึงนางสาวจิรวดี ศรีบาง ผู้เสียหายที่ 3 เข้ามากอดและตบหน้าผู้เสียหายที่ 3 เพียง 1 ครั้ง มิได้บังคับขู่เข็ญ ทั้งได้นำผู้เสียหายที่ 3กลับไปที่กระท่อมและเป็นธุระแจ้งเรื่องเด็กหญิงจารุณี ขันตีจมน้ำถึงแก่ความตายให้ญาติผู้ตายทราบ นับเป็นเหตุอันควรปรานีโทษจำคุกจึงให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 2 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 หากจำเลยที่ 2 ไม่ชำระค่าปรับให้กักขังแทนตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30 ข้อหาอื่นให้ยก

จำเลยที่ 1 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 1 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดฐานพรากเด็กหญิงจรุณีไปเสียจากผู้เสียหายที่ 1 ซึ่งเป็นผู้ปกครองและผู้ดูแลตามฟ้อง

มีปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาโจทก์ว่า จำเลยที่ 1 กับพวกกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้เด็กหญิงจรุณีถึงแก่ความตายหรือไม่ โจทก์มีนางสาวจิรวดีเบิกความเป็นพยานว่า ในวันเกิดเหตุพยานกับเด็กหญิงจรุณี นายวิท นายบื๋อ และนายใน ไม่ทราบนามสกุลพายเรือข้ามฝั่งไปเที่ยวที่ห้วยน้ำเป จนถึงเวลาประมาณ 12 นาฬิกานายวิท พาย เรือกลับไปก่อน ต่อมาเวลาบ่าย พยานกับพวกดังกล่าวชวนกันกลับแต่ไม่มีเรือ จึงพากันเดินลุยน้ำเรื่อยมาจนใกล้ฝั่งบริเวณดังกล่าวกระแสน้ำไหลเชี่ยว จำเลยที่ 1 กับนายฉลองหรือหลองยืนอยู่บนฝั่งร้องบอกว่ามีเจ้าพนักงานตำรวจมาจับคนที่บ้านของจำเลยที่ 1 และมีญาติพยานกับญาติเด็กหญิงจรุณีมาตามให้รีบกลับ นายบื๋อกับนายในวิ่งย้อนกลับขึ้นฝั่งไป จำเลยที่ 1 ร้องบอกให้พยานกับเด็กหญิงจรุณีว่ายน้ำข้ามฝั่งไปโดยบอกว่าจะลงมาช่วย พยานว่ายน้ำต่อไปไม่ไหวจึงกลับมายืนอยู่ที่เดิม ส่วนเด็กหญิงจรุณีว่ายน้ำต่อไปโดยนายฉลองหรือหลองลงมาช่วยแต่ช่วยไม่ได้ จึงเรียกให้จำเลยที่ 1 ลงมาช่วยจำเลยที่ 1 ก็ไม่สามารถช่วยเด็กหญิงจรุณีได้ จนเด็กหญิงจรุณีจมน้ำหายไปและถึงแก่ความตาย เห็นว่า การที่จะเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 291 จะต้องมีการกระทำโดยประมาท และการกระทำโดยประมาทนั้นต้องเป็นผลโดยตรงให้เกิดความตาย คดีนี้แม้จะได้ความตามคำเบิกความของนางสาวจิรวดีว่า จำเลยที่ 1 ร้องบอกให้เด็กหญิงจรุณีว่ายน้ำข้ามไปโดยบอกว่าจะลงมาช่วยก็ตามก็เป็นแต่เพียงคำชี้แนะของจำเลยที่ 1 หาได้บังคับเด็กหญิงจรุณีให้ต้องว่ายน้ำข้ามไปไม่ เด็กหญิงจรุณีมีอายุ 14 ปีเศษ น่าเชื่อว่ามีวุฒิภาวะพอที่จะรู้ว่าตนเองมีความสามารถพอที่จะว่ายน้ำข้ามไปได้หรือไม่ การที่เด็กหญิงจรุณีตัดสินใจว่ายน้ำข้ามไปเป็นการสมัครใจเข้าเสี่ยงภัยเอง เมื่อเด็กหญิงจรุณีจมน้ำและถึงแก่ความตายอันเนื่องมาจากกระแสน้ำไหลเชี่ยวและจำเลยที่ 1 กับพวกไม่สามารถช่วยเด็กหญิงจรุณีได้ความตายก็หาได้เกิดจากการกระทำของจำเลยที่ 1 กับพวกไม่ทั้งไม่ใช่เป็นผลโดยตรงอันเนื่องมาจากการชี้แนะของจำเลยที่ 1 กับพวก จำเลยที่ 1 กับพวกจึงมิได้กระทำโดยประมาท เป็นเหตุให้เด็กหญิงจรุณีถึงแก่ความตาย กรณีไม่จำต้องวินิจฉัยพยานจำเลยที่ 1

พิพากษาแก้เป็นว่า เฉพาะความผิดฐานพรากเด็กอายุยังไม่เกิน 15 ปี ไปเสียจากผู้ปกครองและผู้ดูแลโดยปราศจากเหตุอันสมควรของจำเลยที่ 1 ให้บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา