โจทก์ฟ้องเรียกเงินตามเช็ค ซึ่งมีจำเลยที่ 1 เป็นผู้สั่งจ่ายและจำเลยที่ 2 ลงลายมือชื่อสลักหลัง เมื่อเช็คถึงกำหนดโจทก์ได้นำเช็คไปเข้าบัญชีเพื่อเรียกเก็บเงิน แต่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน 415,000 บาทพร้อมดอกเบี้ย

จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา

จำเลยที่ 2 ให้การว่า ไม่เคยลงลายมือชื่อสลักหลังเช็คโจทก์มิได้เป็นผู้ทรงโดยชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ชำระเงินจำนวน 415,000 บาทพร้อมดอกเบี้ย

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยที่ 2 ร่วมกับจำเลยที่ 1ชำระเงินจำนวน 415,000 บาท พร้อมดอกเบี้ย

จำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยที่ 2 ฎีกาในข้อแรกว่า จำเลยที่ 2ได้โต้แย้งคำวินิจฉัยของศาลชั้นต้นในประเด็นที่ว่าโจทก์มิได้เป็นผู้ทรงเช็คพิพาทโดยชอบไว้ในคำแก้อุทธรณ์ด้วย แต่ศาลอุทธรณ์มิได้วินิจฉัยให้นั้น เห็นว่า จำเลยซึ่งชนะคดีในศาลชั้นต้นย่อมคัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้นในคำแก้อุทธรณ์สำหรับประเด็นที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า ข้อต่อสู้ของจำเลยฟังไม่ขึ้นนั้นได้ฉะนั้นการที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยให้โจทก์ชนะคดีตามคำอุทธรณ์โดยมิได้วินิจฉัยในประเด็นที่จำเลยที่ 2 แก้อุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้นไว้จึงเป็นการไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142 ศาลฎีกาเห็นควรวินิจฉัยในประเด็นดังกล่าวให้โดยไม่ต้องย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์พิพากษาใหม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 240(3) ประกอบมาตรา 247 ประเด็นที่ว่าโจทก์มิได้เป็นผู้ทรงเช็คโดยชอบนี้ข้อเท็จจริงจึงฟังได้ว่านายปรีชานำเช็คพิพาทไปแลกเอาเงินจากโจทก์ไปจริง โจทก์มีเช็คพิพาทซึ่งสั่งจ่ายเงินให้แก่ผู้ถืออยู่ในครอบครองจึงเป็นผู้ทรงเช็คพิพาทโดยชอบด้วยกฎหมาย ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 904

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา