ข้อเท็จจริงได้ความว่า ทางจังหวัด ระยองประกาศรับสมัครผู้ที่จะไปเรียนหมอตำแยและให้กำหนดคุณสมบัติไว้ด้วย่า ต้องได้รับประกาศนียบัตรประถมบริบูรณ์ จำเลยที่ ๒ ต้องการสมัคร แต่ใบสุทธิถูกตัวแมลงกัดเลอะเลือน จึงไปหาครูใหญ่โรงเรียนเพื่อทำให้ใหม่แต่ไม่สำเร็จ จึงไปหาจำเลยที่ ๑ ซึ่ง เป็นครูใหญ่โรงเรียนประชาบาลนั้นในเวลาที่ออกใบสุทธิและเป็นผู้ออกใบสุทธิในคราวก่อนแต่เวลานี้ย้ายไปเป็นครูประชาบาลที่อื่น จำเลยที่ ๑ จึงทำให้โดยคัดลอกตรงตราฉะบับเดิมตอนใดเลอะเลือนอ่านไม่ได้ความก็ค้นเอาจากทะเบียนของโรงเรียน แต่ใบสุทธิเดิมใช้ชื่อ จำเลยที่ ๒ ว่า ซกจิน ส่วนใบสุทธิใหม่ใส่ชื่อว่า จินตนา ครั้นแล้ว จำเลย ที่ ๒ นำใบสุทธินี้ไปแสดงในการสมัครเป็นนักเรียนหมอตำแย โจทก์ฟ้องขอให้ ลงโทษ จำเลยทั้งสองตามมาตรา ๒๒๒ ถึง ๒๒๓

ศาลชั้นต้นลงโทษ จำเลยทั้งสองตามมาตรา ๒๒ ๒๒๓

ศาลอุทธรณ์ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกา วินิจฉัยว่า จำเลยไม่มีความผิดเพราะใบสิทธินั้น จำเลยที่ ๑ ทำให้แก่ จำเลยที่ ๒ หาได้ปลอมแปลงหนังสือของใครไม่ ใบสุทธิฉะบับใหม่นั้นไม่เรียกว่าทำขึ้นใหม่ เป็นแต่คัดลอกจากฉะบับเดิม ถึงแม้ จำเลยที่ ๑ จะย้ายจากเป็นครูใหญ่โรงเรียนนั้นแล้ว ก็ย่อมทำและลงชื่อของตนในตำแหน่งครูใหญ่นั้นได้ไม่เป็นการปลอม ส่วนการคัดชื่อ จำเลยที่ ๒ ลงลงในใบสุทธิตามชื่อที่เปลี่ยนใหม่ ก็ไม่สำคัญเพราะเป็นชื่อคนเดียวกันและแก้ให้ชื่อตรงกับความจริงที่เปลี่ยน ใหม่ ไม่มีเจตนาทุจจริตและไม่ทำให้ใครเสียหาย จำเลยไม่มีความผิด จึง พิพากษายืนตาม ศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา