โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีหน้าที่ควบคุมช้างซึ่งเป็นสัตว์ดุร้ายของจำเลยกระทำโดยประมาทผูกช้างไว้โดยไม่คอยเฝ้าดูแลกลับปล่อยช้างอยู่ตามลำพังในขณะที่ช้างตกมัน เป็นเหตุให้ช้างหลุดจากเชือกวิ่งไปใช้งาแทงนายเฟื่องได้รับอันตรายสาหัสและพังบ้านของนายอดุลย์เสียหาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300, 377, 90

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยตามฟ้องไม่เป็นการกระทำโดยประมาท และขาดองค์ประกอบในข้อหาความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 377 พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า การกระทำของจำเลยตามฟ้องเป็นการกระทำโดยประมาท และครบองค์ประกอบความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 377 แล้ว พิพากษากลับ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300, 377 ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300 ซึ่งเป็นบทหนัก

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ตามฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้าของช้าง มีหน้าที่ควบคุมดูแลช้างของจำเลยซึ่งกำลังตกมันแต่จำเลยควบคุมโดยความประมาทปล่อยช้างอยู่ตามลำพัง ใช้แต่เพียงเชือกผูกไว้ แล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายว่าช้างเป็นสัตว์ตัวใหญ่ เมื่อกำลังตกมันย่อมเป็นสัตว์ดุตามธรรมชาติ จำเลยไม่คอยควบคุมดูแลใกล้ชิด เพียงแต่ใช้เชือกผูกไว้ ซึ่งควรจะต้องใช้โซ่เหล็กผูกไว้ให้มั่นคง เพราะรู้อยู่แล้วว่าขณะนั้นช้างกำลังตกมันย่อมจะดุและเป็นอันตรายแก่บุคคลอื่นการควบคุมดุแลช้างของจำเลยจึงเป็นการกระทำโดยประมาทปราศจากความระมัดระวังตามวิสัยและพฤติการณ์ซึ่งจำเลยอาจกระทำได้ และเป็นเหตุโดยตรงให้นายเฟื่องผู้เสียหายถูกช้างของจำเลยแทงด้วยงาได้รับอันตรายสาหัส แล้วช้างของจำเลยยังวิ่งไปพังบ้านของนายอดุลย์จนเสียหายอีกจำเลยจึงต้องมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300 และการที่จำเลยควบคุมดูแลช้างซึ่งกำลังตกมันโดยความประมาทปราศจากความระมัระวังตามวิธีการดังกล่าวข้างต้นย่อมถือได้ว่าจำเลยปล่อยปะละเลยให้ช้างนั้นเที่ยวไปโดยลำพัง ในประการที่อาจทำอันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์ได้ เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 377 อีกบทหนึ่งด้วย การกระทำของจำเลยเป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา