โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้ขอให้จำเลยซึ่งดำรงตำแหน่งสารวัตรใหญ่ออกหมายค้นบ้านซึ่งอยู่ในเขตท้องที่ของจำเลย เพื่อติดตามจับกุมบุคคลที่ศาลอาญาออกหมายจับ แต่จำเลยไม่ยอมปฏิบัติตาม ทำให้ไม่สามารถติดตามนำจับกุมบุคคลผู้นั้นได้ การกระทำของจำเลยเป็นการละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 157

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วประทับฟ้องโจทก์ไว้พิจารณา

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่า โจทก์ไม่ใช้ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจฟ้อง พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามข้อเท็จจริงในคดีโจทก์เป็นผู้รับจ้างจากบุคคลอื่นไปตามจับนางราตรีตามหมายจับของศาลอาญาและได้ขอให้จำเลยออกหมายค้นเพื่อนำเจ้าพนักงานตำรวจติดตามจับนางราตรีนั้น โจทก์ได้กระทำในฐานะผู้รับจ้างเพื่อหวังเอาค่าจ้าง มิใช่ผู้เสียหายในคดีอาญาดังกล่าว โจทก์ได้รับความเสียหายคือไม่ได้ค่าจ้าง โจทก์เป็นเพียงผู้กระทำการแทนผู้เสียหายจึงมิใช่ผู้เสียหายตามประมวลกฎหมายวีธีพิจารณาความอาญา มาตรา 2(4) และไม่มีอำนาจฟ้อง

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา