ได้ความว่าจำเลยตัดไม้ประดู่ซึ่งเปนไม้ประเภทหวงห้ามในที่ดินของ พ.ซึ่งได้รับโฉนดแล้ว ๑ ต้น

ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ตัดสินว่า จำเลยไม่มีความผิด ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกาเปนปัญหากฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามพ.ร.บ.รักษาป่า ม.๓ ข้อ ๒ อธิบายคำว่าป่า คือ ที่ดินซึ่งมิได้พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ออกโฉนดแก่ผู้ใดทำบ้านเรือนหรือทำการเพาะปลูก แต่เมื่อจำเลยตัดไม้หวงห้ามในที่ซึ่งมีโฉนดแล้วเช่นนี้หามีความผิดไม่ จึงตัดสินยืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา