คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลแรงงานกลางได้รับรายงานจากนิติกรของศาลว่า ม. และ ส. ซึ่งมาติดต่อกับนิติกรเพื่อฟ้องคดีได้ชี้แจงต่อนิติกรว่าได้จ่ายเงินให้แก่ผู้ถูกกล่าวหาโดยผู้ถูกกล่าวหาอ้างว่า จะนำไปเสียค่าฟ้องที่ศาลแรงงานกลาง

ศาลแรงงานกลางไต่สวนแล้ววินิจฉัยว่า การกระทำของผู้ถูกกล่าวหาเป็นการประพฤติตนไม่เรียบร้อยในบริเวณศาลอันเป็นความผิดฐานละเมิดอำนาจศาล มีคำสั่งว่าอาศัยอำนาจตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 31(1) ประกอบกับพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 31 ให้ลงโทษจำคุกผู้ถูกกล่าวหาฐานกระทำผิดฐานละเมิดอำนาจศาลมีกำหนด 1 เดือน

ผู้ถูกกล่าวหาอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ความผิดฐานละเมิดอำนาจศาลมิใช่คดีแรงงาน ผู้ถูกกล่าวหาต้องอุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์ ผู้ถูกกล่าวหาอุทธรณ์มายังศาลฎีกาไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณา พิพากษายกอุทธรณ์ของผู้ถูกกล่าวหา หากติดใจคัดค้านคำสั่งศาลแรงงานกลางก็ให้ยื่นอุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์ภายใน 15 วัน นับแต่วันฟังคำพิพากษาศาลฎีกา

ผู้ถูกกล่าวหาอุทธรณ์คำสั่งศาลแรงงานกลางไปยังศาลอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ถูกกล่าวหาฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า การฟ้องคดีต่อศาลแรงงานกลางไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายและค่าธรรมเนียมแก่ศาล การที่ผู้ถูกกล่าวหาใช้อุบายหลอกลวงเอาเงินจาก ม. และ ส. ผู้ซึ่งจะฟ้องคดีต่อศาลแรงงานกลางไปจำนวนหนึ่ง อ้างว่าเพื่อเสียค่าฟ้องที่ศาลแรงงานกลาง ย่อมเป็นการกระทำที่ไม่ชอบและก่อให้เกิดความเสียหายแก่ศาลในอันจะอำนวยความสะดวกให้แก่คู่ความที่จะดำเนินคดีในศาลแรงงานทั้งการกระทำของผู้ถูกกล่าวหาส่วนหนึ่งได้กระทำในบริเวณศาลแรงงานกลาง จึงเป็นการประพฤติตนไม่เรียบร้อยในบริเวณศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 31(1) แล้ว บทบัญญัตินี้หาได้มีความหมายจำกัดเฉพาะการแสดงกิริยาวาจาที่ขาดความเคารพต่อศาลหรือก่อความรำคาญรบกวนการพิจารณาคดีเท่านั้นไม่

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา