โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้ผลิตไฟฉายวินเชสเตอร์ และได้จดทะเบียนลักษณะของไฟฉายนี้ต่อสำนักงานเปเต้นท์ในประเทศอังกฤษแล้ว จำเลยได้ผลิตไฟฉายขึ้นจำหน่ายโดยนำเอาลักษณะรูปและรอยประดิษฐ์ซึ่งใช้กับไฟฉายวินเชสเตอร์ของโจทก์ไปใช้กับไฟฉายของจำเลยและเรียกชื่อไฟฉายของจำเลยต่าง ๆ กัน ด้วยเจตนาให้ประชาชนหลงเชื่อว่าไฟฉายของจำเลยเป็นของโจทก์ เป็นการละเมิดต่อโจทก์ทำให้โจทก์เสียหาย

จำเลยต่อสู้ว่า ใช้สิทธิโดยสุจริตและชอบด้วยกฎหมาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาว่าโจทก์เป็นเจ้าของรูปรอยประดิษฐ์ไฟฉายวินเชสเตอร์จำเลยผลิตไฟฉายมีรูปรอยประดิษฐ์เหมือนคล้ายของโจทก์ซึ่งได้ผลิตและนำเข้ามาจำหน่ายในประเทศไทยก่อนจำเลยผลิตไฟฉายของจำเลยเป็นเวลาหลายปีแล้ว ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 272(1) ได้บัญญัติคุ้มครองสิทธิของผู้เป็นเจ้าของรูปรอยประดิษฐ์อยู่แล้วการกระทำของจำเลยเป็นการละเมิดต่อโจทก์ ทั้งเป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริต และใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะเกิดเสียหายแก่โจทก์

ศาลฎีกาเห็นว่า ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272(1) เป็นบทบัญญัติว่าด้วยเรื่องเครื่องหมายของสินค้า มิได้บังคับในเรื่องรูปทรงลวดลายของสินค้าหรือสิ่งผลิตบทบัญญัตินี้จึงมิใช่เป็นบทบัญญัติห้ามการผลิตวัตถุอันเป็นสินค้ามิให้ซ้ำกันหรือมีแบบรูปเหมือนคล้ายกันอย่างที่โจทก์อ้าง โจทก์ก็รับว่าตามกฎหมายไทยยังไม่มีบทบัญญัติกำหนดวิธีการจดทะเบียนรูปรอยประดิษฐ์ เมื่อไม่มีกฎหมายคุ้มครองสิทธิในการประดิษฐ์สินค้าดังกล่าว แม้จะฟังว่าจำเลยผลิตกระบอกไฟฉายมีรูปลักษณะอย่างเดียวกับสินค้าโจทก์ ก็หาเป็นการละเมิดต่อโจทก์ไม่ ดังฎีกาที่ 386/2509 โดยนัยเดียวกันโจทก์ก็กล่าวอ้างไม่ได้ว่าจำเลยใช้สิทธิโดยไม่สุจริตหรือใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะให้เกิดเสียหายแก่โจทก์ เพราะการผลิตหรือการประดิษฐ์ของโจทก์ในเรื่องนี้มิได้รับความคุ้มครองโดยกฎหมายอย่างใด

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา