โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2539 จำเลยทำสัญญาเบิกเงินเกินบัญชีกับธนาคารโจทก์ สาขาตาก จังหวัดตาก ในวงเงิน500,000 บาท มีกำหนดเวลา 12 เดือน นับแต่วันทำสัญญาโดยจำเลยยอมเสียดอกเบี้ยแก่โจทก์ในอัตราร้อยละ 16 ต่อปีคิดทบต้นตามประเพณีธนาคาร และยอมให้โจทก์เปลี่ยนแปลงอัตราดอกเบี้ยได้โดยไม่ต้องแจ้งให้จำเลยทราบ ในวันเดียวกันนั้นจำเลยจดทะเบียนจำนองที่ดินโฉนดเลขที่ 4746 จังหวัดอุตรดิตถ์พร้อมสิ่งปลูกสร้าง ไว้แก่โจทก์เพื่อเป็นประกันการชำระหนี้มีข้อตกลงด้วยว่าหากบังคับจำนองได้เงินสุทธิไม่พอชำระหนี้จำเลยยอมชดใช้ส่วนที่ขาดจนครบถ้วน ต่อจากนั้นจำเลยเดินสะพัดทางบัญชีกับธนาคารโจทก์ สาขาตาก มาจนวันที่ 1 ตุลาคม 2541จำเลยขอโอนบัญชีไปยังธนาคารโจทก์สาขาสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัยในวันที่ 28 ธันวาคม 2541 จำเลยเป็นหนี้โจทก์อยู่เป็นเงิน543,871.19 บาท ต่อมาวันที่ 30 เดือนเดียวกันโจทก์มีหนังสือบอกเลิกสัญญาและทวงถามให้จำเลยชำระหนี้ดังกล่าวเพื่อไถ่ถอนจำนองซึ่งจำเลยได้รับแล้วโจทก์คิดดอกเบี้ยจากจำเลยในอัตราร้อยละ18 ต่อปี ของต้นเงิน 543,871.19 บาท โดยไม่ทบต้นตั้งแต่วันที่29 ธันวาคม 2541 ตลอดมาจนวันฟ้อง คิดเป็นยอดหนี้ทั้งหมด553,198.95 บาท ขอให้บังคับจำเลยชำระเงิน 553,198.95 บาทแก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 17.5 ต่อปี ของต้นเงิน543,871.19 บาท นับแต่วันฟ้องไปจนกว่าจะชำระเสร็จถ้าไม่ชำระให้ยึดทรัพย์จำนองออกขายทอดตลาดนำเงินมาชำระหนี้แก่โจทก์ หาได้เงินสุทธิไม่เพียงพอก็ขอให้ยึดทรัพย์สินอื่นของจำเลยออกขายทอดตลาดนำเงินมาชำระหนี้แก่โจทก์จนครบ
ศาลชั้นต้น(ศาลจังหวัดอุตรดิตถ์) ตรวจคำฟ้องแล้วมีคำสั่งว่าจำเลยมิได้มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตศาลนี้ และมูลคดีก็มิได้เกิดในเขตศาลนี้เช่นกันต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งจึงไม่รับคำฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์เฉพาะปัญหาข้อกฎหมายโดยตรงต่อศาลฎีกาโดยได้รับอนุญาตจากศาลชั้นต้น ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 223 ทวิ
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาข้อกฎหมายตามอุทธรณ์ของโจทก์ว่าโจทก์มีสิทธิฟ้องคดีนี้ต่อศาลชั้นต้น(ศาลจังหวัดอุตรดิตถ์) หรือไม่ เห็นว่า โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำนองแก่ที่ดินของจำเลยซึ่งตามคำฟ้องปรากฏว่าอยู่ที่ตำบลบ้านเกาะอำเภอเมืองอุตรดิตถ์ จังหวัดอุตรดิตถ์ อันอยู่ในเขตศาลชั้นต้นคำฟ้องบังคับจำนองที่ดินเช่นนี้ย่อมเป็นคำฟ้องเกี่ยวด้วยอสังหาริมทรัพย์ เนื่องจากจะต้องมีการบังคับคดีแก่ตัวทรัพย์นั้นโจทก์จึงมีสิทธิเสนอคำฟ้องต่อศาลที่อสังหาริมทรัพย์นั้นตั้งอยู่ในเขตศาลได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 4 ทวิ
พิพากษากลับ ให้รับคำฟ้องของโจทก์ไว้ดำเนินการต่อไป
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
