ได้ความว่า ผู้ใหญ่บ้านไปจับกล้องตะเกียงสูบฝิ่นได้ที่บ้านจำเลย แล้วให้ ป.นำไปส่งกำนัน จำเลยเข้าแย่งเอากล้องสูบฝิ่นไปเสียจาก ป.ดังนี้ มีปัญหาว่าจำเลยจะมีผิดตาม ม.๑๒๒ หรือ ม.๑๑๙

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๑๒๒ และพ.ร.บ.ฝิ่น ม.๔๗ ให้จำคุก ๓ เดือน ปรับ ๕๐ บาท

ศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ว่า จำเลยมีผิดตาม ม.๑๑๙ นอกนั้นยืนตามศาลเดิม

ศาลฎีกาเห็นว่า กล้องสูบฝิ่นนั้นได้ถูกผู้ใหญ่บ้านจับเป็นของกลางแล้ว ต้องนับว่าเป็นของที่ต้องอายัติตามความหมายของมาตรา ๑๒๒ จึงตัดสินแก้ศาลอุทธรณ์ให้วางบทลงโทษจำเลยตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา