คดีนี้ศาลชั้นต้นพิจารณาว่า ว.จำเลยมีผิดตาม พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.๒๔๗๒ ม.๕๓ กะทงหนึ่ง ให้ปรับเป็นเงิน ๔๐๘๘ บาท ๑๒ สตางค์ แลตาม ม.๖๖ อีกกะทงหนึ่งปรับ ๖๐ บาท

ศาลอุทธรณ์ตัดสินยืน แต่เห็นว่า ว.จำเลยรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่คดี จึงให้ลดค่าปรับแก่ ว.จำเลยกึ่งหนึ่ง

โจทก์ฎีกาอ้างว่า คำรับสารภาพของจำเลยไม่มีประโยชน์แก่การพิจารณาคดี

ศาลฎีกาเห็นว่าเมื่อศาลล่างได้อาศัยคำรับของจำเลยในการพิจารณาคดีแล้วลดโทษฐานปราณ๊ให้ ย่อมเป็นดุลยพินิจในการวินิจฉัยข้อเท็จจริง โจทก์จึงฎีกาไม่ได้

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา