โจทก์ฟ้องว่า เมื่อระหว่างปี พ.ศ. 2513 ถึง พ.ศ. 2514 นายเสงี่ยม เหลืองวิโรจน์ได้เช่าตึกแถวพิพาทจากจำเลยที่ 1 มีกำหนด 10 ปี ยอมเสียเงินกินเปล่า 100,000บาท ชำระไปแล้ว 45,500 บาท ต่อมาปลายปี พ.ศ. 2514 นายเสงี่ยมได้โอนสิทธิการเช่าให้โจทก์โดยจำเลยที่ 1 ยินยอม โจทก์ได้ชำระเงินกินเปล่าจำนวน 45,500 บาทให้จำเลยที่ 1 รับไปแล้ว จำเลยที่ 1 มอบให้จำเลยที่ 2 ทำสัญญาเช่ากับโจทก์มีกำหนด 8 ปี โจทก์เป็นผู้ชำระเบี้ยประกันอัคคีภัยแทนจำเลย โดยจำเลยรับรองว่าถ้าตึกที่เช่าต้องอัคคีภัยจำเลยจะนำเงินที่ได้จากการประกันภัยมาปลูกสร้างตึกใหม่ให้โจทก์อยู่จนครบตามสัญญาเช่า ต่อมาเมื่อเดือนเมษายน 2515 เกิดเพลิงไหม้ตึกที่เช่าเสียหายหมด จำเลยได้รับเงินค่าประกันภัยและก่อสร้างตึกใหม่ แต่ไม่ยอมให้โจทก์เช่า จำเลยจึงต้องคืนเงินกินเปล่าตามส่วนให้โจทก์

จำเลยให้การว่านายเสงี่ยม เหลืองวิโรจน์ เช่าตึกพิพาทแล้วเลิกสัญญาโจทก์เช่าตึกพิพาทกับจำเลยที่ 2 มีกำหนด 8 ปี อัตราค่าเช่าเดือนละ 200 บาท และโจทก์ได้ออกเงินช่วยค่าก่อสร้างให้ 45,000 บาท จำเลยที่ 1 ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย สัญญาเช่าระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 2 ระงับสิ้นไปแล้ว

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า จำเลยที่ 1 ผูกพันตามสัญญาเช่าระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 2 เมื่อตึกแถวพิพาทเกิดอัคคีภัยขึ้น สัญญาเช่าย่อมสิ้นสุดลง ไม่เชื่อว่าจำเลยตกลงให้โจทก์เช่าตึกที่ปลูกใหม่จนครบสัญญา และโจทก์สืบไม่ได้ว่าการเช่าตึกพิพาทมีเงินกินเปล่าตามฟ้อง พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ขอให้จำเลยใช้เงินกินเปล่าแก่โจทก์

ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้ว ฟังว่าโจทก์จ่ายเงินกินเปล่าให้จำเลย โจทก์มีสิทธิเรียกคืนจากจำเลยได้ พิพากษากลับให้จำเลยทั้งสองชำระเงินให้โจทก์เป็นเงิน 43,841 บาท 18 สตางค์ พร้อมด้วยดอกเบี้ย

จำเลยทั้งสองฎีกาขอให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว ฟังข้อเท็จจริงว่าโจทก์จ่ายเงินกินเปล่าให้จำเลยเป็นเงิน 45,500 บาท และวินิจฉัยว่าเงินกินเปล่าที่โจทก์จ่ายไปแล้วนั้น ถือเป็นส่วนหนึ่งของค่าเช่าที่โจทก์ชำระล่วงหน้าให้แก่จำเลยไป เมื่อข้อเท็จจริงได้ความว่าโจทก์ทำสัญญาเช่าตึกแถวกับจำเลยมีกำหนด 8 ปี แต่โจทก์เข้าอยู่ได้เพียง 3 เดือนเศษไฟก็ไหม้ตึกแถวพิพาทเสียหายหมด โดยมิใช่ความผิดของโจทก์ จำเลยจึงต้องคืนเงินกินเปล่าให้โจทก์ตามส่วน ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา