โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นลูกจ้างของโจทก์ โดยเป็นผู้จัดการสาขาเชียงใหม่ จำเลยได้รับมอบเงินสดจากโจทก์ที่กรุงเทพฯ เป็นเงิน 200,000 บาท เพื่อนำมาส่งให้แก่สำนักงานสาขาเชียงใหม่ แต่จำเลยมิได้นำส่งยังสาขาจังหวัดเชียงใหม่ กลับยักยอกเอาเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย ต่อมาพนักงานตรวจบัญชีของโจทก์ตรวจพบ โจทก์จึงได้ร้องทุกข์ดำเนินคดีอาญากับจำเลยตามสำนวนคดีอาญาแดงที่ ก. 61/2500 ซึ่งอยู่ระหว่างอุทธรณ์ การที่จำเลยยักยอกเอาเงินจำนวนนี้ไปเป็นการละเมิดต่อโจทก์ จึงขอให้ศาลบังคับจำเลยใช้เงินจำนวนนี้พร้อมทั้งดอกเบี้ยแก่โจทก์

จำเลยให้การปฏิเสธ และตัดฟ้องว่าคดีอาญาที่จำเลยถูกฟ้องศาลได้พิพากษายกฟ้องแล้ว โจทก์เอามูลกรณีเดียวกันมาฟ้องอีกไม่ได้และคดีอาญานั้นได้ขอให้จำเลยใช้เงิน 200,000 บาท และผู้เสียหาย (โจทก์) ได้เข้าเป็นโจทก์ด้วย โจทก์ฟ้องอีกไม่ได้ ทั้งคดีโจทก์ขาดอายุความแล้ว

คู่ความตกลงกันให้รอคดีนี้ไว้จนกว่าคดีอาญาแดงที่ ก. 61/2500 จะถึงที่สุด ในที่สุดคดีอาญานั้นศาลอุทธรณ์ได้สั่งจำหน่ายคดีเพราะนายชูจำเลยตาย มีผู้รับมรดกความเข้าดำเนินคดีแพ่งนี้ต่อมา

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ ฟ้องโจทก์ไม่เป็นฟ้องซ้ำ และฟังว่านายชูจำเลยได้รับเงินไปจากโจทก์แล้วมิได้นำเข้าบัญชีทำให้โจทก์เสียหาย พิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาต่อมา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ ส่วนประเด็นเรื่องฟ้องซ้ำต้องห้ามหรือไม่ นั้น ฟังข้อเท็จจริงว่า ผู้ว่าคดีเคยฟ้องนายชูจำเลยเป็นคดีอาญาหาว่ายักยอกเงินรายนี้ที่ศาลแขวงพระนครใต้และขอให้จำเลยใช้เงินสองแสนบาทเป็นคำขอส่วนแพ่งรวมไปด้วยและโจทก์ในคดีนี้ได้เข้าเป็นโจทก์ร่วมในคดีนั้น ศาลแขวงพระนครใต้ไต่สวนมูลฟ้องเพราะเป็นคดีเกินอำนาจและเห็นว่าคดีโจทก์ยังไม่มีมูลว่าจำเลยได้กระทำผิดฐานยักยอก จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์ โจทก์อุทธรณ์แต่นายชูจำเลยตายในระหว่างอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์จึงสั่งจำหน่ายคดีปรากฏตามคดีอาญาแดงที่ ก. 61/2500 ของศาลแขวงพระนครใต้ ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ผลปรากฏว่าศาลอุทธรณ์เพียงแต่สั่งจำหน่ายคดีเพราะนายชูจำเลยตาย และประเด็นที่เกี่ยวกับเงินสองแสนบาทรายพิพาทศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ก็ยังหาได้วินิจฉัยประการใดไม่ การที่โจทก์ฟ้องคดีนี้จึงไม่เป็นฟ้องซ้ำ นอกจากนี้ปรากฏว่าในคดีก่อนนั้นโจทก์คดีนี้ได้เข้าเป็นโจทก์ร่วมเรียกทรัพย์ที่ถูกจำเลยยักยอกไปทางคดีอาญา แต่ในคดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกทรัพย์ฐานจำเลยละเมิดในทางแพ่ง จึงไม่ใช่ฟ้องในเรื่องเดียวกัน ฟ้องของโจทก์จึงไม่ต้องห้ามตามบทกฎหมายที่จำเลยอ้าง ในที่สุดฟังข้อเท็จจริงว่านายชูจำเลยได้รับเงินของธนาคารโจทก์ไปจริง พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา