โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522มาตรา 7, 8, 26, 75, 76, 102 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่าจำเลยมีกัญชา 110 กรัมไว้เพื่อจำหน่ายและจำหน่ายกัญชาจำนวน 10 กรัม ราคา 10 บาท โดยมิได้รับอนุญาต พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 7, 8, 26, 75, 76, 102 กัญชาที่จำเลยมีไว้เพื่อจำหน่ายและกัญชาที่จำเลยจำหน่ายเป็นจำนวนเดียวกันจึงเป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ให้จำคุกและปรับ โทษจำคุกให้รอไว้ ของกลางริบ

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษสองกรรม

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นความผิดสองกรรมให้เรียงกระทงลงโทษ และให้จำคุกโดยไม่รอการลงโทษ

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยฎีกาว่าศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยฐานมีกัญชาไว้ในความครอบครองเพื่อจำหน่ายไม่ได้เพราะมีกัญชาไม่ถึง 10 กิโลกรัม ตามข้อสันนิษฐานของกฎหมายนั้น เห็นว่า ตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 มาตรา 26 วรรคสองบัญญัติว่าการมียาเสพติดให้โทษในประเภท 4หรือในประเภท 5 ไว้ในครอบครองมีปริมาณตั้งแต่สิบกิโลกรัมขึ้นไปให้ถือว่ามีไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่าย บทบัญญัติดังกล่าวเป็นข้อสันนิษฐานเด็ดขาด แต่ในกรณีที่มียาเสพติดให้โทษในประเภท 4 หรือในประเภท 5 ไว้ในครอบครองมีปริมาณน้อยกว่าสิบกิโลกรัมนั้น ก็อาจเป็นความผิดฐานมีไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายได้ คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีกัญชาจำนวน 110 กรัมไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายโดยไม่ได้รับอนุญาตจำเลยให้การรับสารภาพ ดังนี้ จึงฟังได้ว่าจำเลยกระทำความผิดฐานมีกัญชาไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายตามฟ้องแล้ว

ที่จำเลยฎีกาว่าจำเลยมีกัญชาไว้ในครอบครองไม่ถึง 10 กิโลกรัม โจทก์จึงมีหน้าที่ต้องนำสืบพิสูจน์ความผิดของจำเลยนั้น เห็นว่าคดีนี้ไม่จำต้องสืบพยานโจทก์ประกอบคำให้การรับสารภาพของจำเลย เมื่อจำเลยให้การรับสารภาพศาลย่อมลงโทษจำเลยได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา