คดีนี้ผู้ร้อง (นายประกัน) ทำสัญญาประกันตัวจำเลยที่ 3 ที่ 5 กับพวกรวม 5 คนไปจากศาลชั้นต้น ระหว่างฝากขังต่อศาลในชั้นสอบสวน เมื่อครบกำหนดวันนัด ผู้ร้องไม่สามารถส่งตัวจำเลยที่ 3 ที่ 5 ต่อศาลได้ ผู้ร้องขอผัดส่งตัวผู้ต้องหาทั้งสองรวมสี่ครั้งในที่สุดศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ผู้ร้องผิดนัดและมีคำสั่งปรับนายประกันตามสัญญา

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ที่ผู้ร้องอุทธรณ์ขอให้ให้โอกาสแก่ผู้ร้องติดตามตัวผู้ต้องหานั้นเป็นเรื่องที่อยู่ในอำนาจของศาลชั้นต้นจะอนุญาตหรือไม่ก็ได้ไม่อยู่ในอำนาจของศาลอุทธรณ์จะอนุญาตได้ พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ผู้ร้องขอผลัดส่งตัวผู้ต้องหาที่ 3 ที่ 5 หลายครั้งครั้งสุดท้ายผู้ร้องขอผลัดส่งตัวผู้ต้องหาทั้งสองไปอีก ศาลชั้นต้นส่งปรับผู้ร้องตามสัญญาค้ำประกันเท่ากับไม่อนุญาตให้ผู้ร้องผลัดส่งตัวผู้ต้องหาทั้งสองไปในตัวผู้ร้องอุทธรณ์และฎีกาความว่าหลักประกันที่ผู้ร้องยื่นต่อศาลเป็นการเพียงพอผู้ร้องมิได้ประวิงและไม่ทำให้เสียรูปคดี จึงขอความกรุณาศาลอุทธรณ์และศาลฎีกาให้โอกาสแก่ผู้ร้องติดตามตัวให้ผู้ต้องหาระยะหนึ่ง เห็นว่าอุทธรณ์และฎีกาของผู้ร้องดังกล่าวแสดงความประสงค์จะขอผลัดส่งตัวผู้ต้องหาต่อศาลอุทธรณ์และศาลฎีกา มิได้โต้แย้งคำสั่งของศาลชั้นต้นที่สั่งปรับผู้ร้องตามสัญญาประกันว่าสมควรหรือไม่ถูกต้องอย่างไร อุทธรณ์และฎีกาของผู้ร้องจึงไม่ใช่อุทธรณ์หรือฎีกาคัดค้านคำพิพากษา หรือคำสั่งของศาลชั้นต้นที่จะรับไว้พิจารณา ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษามานั้นยังไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา

พิพากษากลับ ให้ยกฎีกาของผู้ร้อง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา