คดีสืบเนื่องจากโจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยและบริวารรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างและสัมภาระออกไปจากที่ดิน จำเลยขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณาศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยและบริวารรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างและสัมภาระออกไปจากที่พิพาท โจทก์ยื่นคำร้องว่าผู้ร้องเป็นบริวารจำเลยยังคงอยู่ในบ้านในที่พิพาทขอให้ออกหมายจับมาเพื่อบังคับคดี ผู้ร้องยื่นคำร้องว่าผู้ร้องเป็นเจ้าของบ้าน มิได้เป็นบริวารจำเลย ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งขับไล่ผู้ร้องออกจากที่พิพาท

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยซึ่งเป็นผู้เช่าออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าในขณะยื่นคำฟ้องไม่เกินเดือนละห้าพันบาท ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลยและบริวารออกจากที่พิพาท คดีถึงที่สุดแล้ว โจทก์ขอให้บังคับคดีจำเลยและบริวาร ผู้ร้องอ้างว่าไม่ใช่บริวารของจำเลย ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งขับไล่ผู้ร้องออกจากที่พิพาท ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จึงต้องห้ามมิให้คู่ความฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248 วรรคสามที่ผู้ร้องฎีกาว่าผู้ร้องไม่ใช่บริวารของจำเลยแต่เป็นผู้เช่าที่ดินพิพาทเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามตามบทกฎหมายดังกล่าว

พิพากษายกฎีกาผู้ร้อง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา