โจทย์ฟ้องว่าจำเลยเปนผู้ร้ายชิงทรัพย์ของ พ. ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๙๘-๒๙๙ กับขอให้เพิ่มโทษ ช.ตาม ม.๗๒ แลให้ลงอาญาที่รอไว้ ๓ เดือนด้วย

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๙๙ ให้จำคุกคนละ ๓ ปี เพิ่มโทษ ช.ตาม ม.๗๒ อีก ๑ ใน ๓ เปน ๔ ปี แลให้ลงอาญาที่รอไว้ ๓ เดือนในครั้งก่อนด้วย

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๓๒๙ ตอน ๒ ให้จำคุกคนละ ๙ เดือน เพิ่มโทษ ช.ฐานไม่เข็ดหลายเปน ๑ ปี แลบวกโทษจำคุก ๓ เดือนที่รอไว้ครั้งก่อนด้วย

โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริง

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้ เพราะศาลอุทธรณ์แก้คำตัดสินศาลเดิมในข้อใหญ่ใจความ ส่วนข้อเท็จจริงได้ความแต่เพียงว่า จำเลยเข้าไปในห้องเรือนบ้าน พ. ก.มาพบเข้า ม.ใช้มีดขู่ว่าถ้าไม่ยอมให้ออกไปจะทำร้าย แล้วพากันหนีไปโดยสดวก แต่คำพะยานในเรื่องทรัพย์ที่ว่าจำเลยลักไปนั้นไม่ได้ความแน่นอน หรือว่าจับของนั้นได้ที่จำเลยในภายหลังดังนี้ คดีไม่พอฟังว่าจำเลยชิงทรัพย์ดังข้อหา จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา