คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 377/2523
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 264
ฟ้องขอหย่าและแบ่งที่ดินสินสมรสและห้องแถว มิได้ขอบังคับ ค่าเช่าคำขอให้กำหนดวิธีการชั่วคราวให้นำเงินค่าเช่ามาวางศาล จึงไม่ใช่กรณีที่จะบังคับตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 264
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำร้อง โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "คดีนี้โจทก์ฟ้องขอหย่าและขอแบ่งสินสมรส ได้แก่ที่ดินพร้อมกับสิ่งปลูกสร้างมีห้องแถวจำนวน 27 ห้อง แต่โจทก์มิได้ฟ้องและมีคำขอบังคับสำหรับเงินค่าเช่าห้องแถวดังกล่าวด้วย ฉะนั้นการที่โจทก์ร้องขอต่อศาลเพื่อให้มีคำสั่งกำหนดวิธีการเพื่อคุ้มครองประโยชน์ของโจทก์ในระหว่างพิจารณาโดยให้นำเงินค่าเช่าห้องแถวทั้งหมดดังกล่าวมาวางศาล หรือให้กำหนดวิธีการคุ้มครองอย่างอื่น สำหรับเงินค่าเช่านั้นย่อมเป็นการร้องขอให้คุ้มครองประโยชน์คือเงินค่าเช่าที่มิได้พิพาทกันในคดีโจทก์จึงหามีสิทธิร้องขอต่อศาลเพื่อให้มีคำสั่งกำหนดวิธีการเพื่อคุ้มครองประโยชน์เช่นว่านั้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 264 ไม่"
พิพากษายืน
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา
ชื่อคู่ความ โจทก์ - หม่อมหลวงเจริญ ศิวะเกื้อ จำเลย - นายไต๋ ศิวะเกื้อ
ชื่อองค์คณะ อำนัคฆ์ คล้ายสังข์ วิถี ปานะบุตร ไพบูลย์ เพียรรู้จบ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
