คดีนี้สืบเนื่องมาจากศาลพิพากษาตามสัญญาประนีประนอมยอมความให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระหนี้โจทก์เป็นการไถ่ถอนจำนอง แต่จำเลยทั้งสองไม่ปฏิบัติ โจทก์ขอบังคับคดีโดยนำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดทรัพย์ที่จำนองขายทอดตลาดคือที่ดิน 1 แปลง เนื้อที่ประมาณ 20 ไร่ พร้อมสิ่งปลูกสร้างมีอาคารสถานีบริการน้ำมันและที่เติมน้ำมัน 2 หลัง ร้านขายอาหาร 2 ร้าน กับบ้านบังกาโลว์ 4 หลัง ได้เงินจากการขายทอดตลาด 1,820,000 บาท

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีมิได้แยกขายทรัพย์ทีละสิ่งแต่ขายรวมกันไป จึงได้ราคาต่ำกว่าความเป็นจริง เป็นการไม่ปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 309 และผู้เข้าสู้ราคาสมคบกันกดราคา ขอให้สั่งขายทอดตลาดใหม่

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ทรัพย์สินที่ขายทอดตลาดเป็นสถานีบริการน้ำมันแม้จะมีบ้านบังกาโลว์ 4 หลัง ก็เป็นบ้านชั้นเดียวขนาดเล็ก ถ้าแยกขายก็หมายความว่าผู้ซื้อจะต้องรื้อสิ่งปลูกสร้างเหล่านั้นไป อาจทำให้ขายได้ราคาต่ำกว่าขายรวมกันก็เป็นได้ จำเลยทั้งสองทราบวันเวลาขายทอดตลาดแล้วไม่ได้สนใจไปฟังการสู้ราคา ไม่ได้ร้องขอหรือเสนอแนะเจ้าพนักงานบังคับคดีว่าควรจะขายอย่างไรจึงจะได้ราคา ทั้งไม่ปรากฏว่าจำเลยทั้งสองขวนขวายหาผู้อื่นเข้าสู้ราคาด้วย ฉะนั้น ที่จำเลยทั้งสองว่าถ้าแยกขายจะได้ราคาดีกว่า จึงเป็นการกล่าวอ้างลอย ๆ การขายทรัพย์สินดังกล่าวเจ้าพนักงานบังคับคดีมีอำนาจขายรวมกันได้ ไม่เป็นการฝ่าฝืนประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 309 และไม่มีพฤติการณ์ที่ชี้ให้เห็นว่าผู้เข้าสู้ราคาสมคบกันกดราคาให้ต่ำ จึงไม่มีเหตุสั่งยกเลิกหรือเพิกถอนการขายทอดตลาด

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา