ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้เงิน 1,400,000 บาท กับดอกเบี้ยแก่โจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้จำเลยที่ 2 ร่วมรับผิดด้วย จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ในข้อที่ว่าจำเลยที่ 1 ทำสัญญาประนีประนอมยอมความโดยถูกข่มขู่ และจำเลยที่ 2 สำคัญผิดหรือไม่ เห็นว่าในเรื่องข่มขู่ ตามข้อเท็จจริงที่จำเลยที่ 1 นำสืบ ไม่ปรากฏว่ามีผู้หนึ่งผู้ใดข่มขู่จำเลยที่ 1 ที่จำเลยที่ 1 ฎีกาว่าจำเลยที่ 1 ทำสัญญาเพราะเกรงกลัวว่าจะต้องเสียชื่อเสียงเพราะถูกฟ้องคดี จะทำให้ผู้ซื้อที่ดินจัดสรรขาดความเชื่อถือไว้วางใจ และเกิดความวิบัติกับทรัพย์สินนั้น ความเกรงกลัวของจำเลยที่ 1อันเนื่องมาจากถูกโจทก์ฟ้องร้องขอแบ่งทรัพย์ต่อศาลยุติธรรม ซึ่งเป็นการใช้สิทธิของโจทก์ตามปกติ ถือไม่ได้ว่าเป็นการถูกข่มขู่อันจะทำให้สัญญาประนีประนอมยอมความตกเป็นโมฆียะ"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา