จำเลยเอาโคของนายสาลีไปแกล้งฆ่าทิ้ง มิได้เอาไปบริโภคอย่างใด

ศาลชั้นต้นตัดสินลงโทษจำเลยฐานทำให้เสียทรัพย์ตาม มาตรา 325(3)ส่วนความผิดฐานฆ่าโคโดยมิได้รับอนุญาตนั้น เห็นว่า มาตรา 18 ซึ่งว่าด้วยความผิดฐานฆ่าโคนั้น ต้องโยงไปมาตรา 13 ซึ่งว่าด้วยการฆ่าเพื่อเอาไปขายเป็นอาหารแต่นี่จำเลยแกล้งฆ่าโคของผู้อื่นเพื่อทิ้งเสีย จึงไม่มีความผิดฐานฆ่าโค

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่า จำเลยมีความผิดฐานฆ่าโคโดยมิได้รับอนุญาตอีกบทหนึ่ง แต่ให้ลงโทษตามบทหนัก และกำหนดโทษคงตามศาลชั้นต้น

จำเลยฎีกาว่า จำเลยไม่ควรมีความผิดฐานฆ่าโค

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มาตรา 18 บัญญัติว่าผู้ใดฆ่าโคกระบือโดยไม่ได้รับอนุญาตมีความผิด มาตรา 12, 13, 14 ไม่มีข้อความทำให้เห็นว่า มาตรา 18 บ่งถึงการฆ่าเพื่อเอาเป็นอาหารเท่านั้นจึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา