ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสามมีความผิดตามพระราชบัญญัติป่าไม้พ.ศ. 2484 มาตรา 4, 7, 11, 73, 74, 74 จัตวา จำคุกคนละ 3 ปี ปรับคนละ10,000 บาท ริบของกลาง ให้จ่ายสินบนนำจับกึ่งหนึ่งของค่าปรับ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องจำเลยที่ 1 และที่ 3 คืนไม้ของกลางแก่เจ้าของคำขอให้สั่งจ่ายเงินสินบนนำจับให้ยก โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ปัญหาข้อสุดท้ายที่โจทก์ฎีกาขอให้จ่ายเงินสินบนนำจับแก่เจ้าพนักงานตำรวจผู้จับกุมจำเลยนั้น พระราชบัญญัติป่าไม้พุทธศักราช 2484 มาตรา 74 จัตวา ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติม โดยพระราชบัญญัติป่าไม้(ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2518 มาตรา 28 บัญญัติว่า "ในกรณีที่มีผู้นำจับผู้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ ให้พนักงานอัยการร้องขอต่อศาล และให้ศาลมีอำนาจพิพากษาให้จ่ายเงินสินบนนำจับแก่ผู้นำจับ ฯลฯ" ศาลฎีกาเห็นว่าเหตุที่จ่าสิบตำรวจทองหล่อกับพวกจับกุม นายประกอบและพนักงานสอบสวนทำการสืบสวนดำเนินคดีต่อมาจนศาลพิพากษาลงโทษจำเลยที่ 2 นั้น เนื่องจากจ่าสิบตำรวจทองหล่อกับพวกพบนายประกอบกระทำความผิดซึ่งหน้า จึงทำการจับกุมตามอำนาจและหน้าที่ซึ่งมีอยู่ตามกฎหมาย กรณีไม่มีผู้นำจับ โจทก์ไม่มีอำนาจขอให้ศาลสั่งจ่ายเงินสินบนนำจับ"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา