ได้ความว่า จำเลยจุดไฟเผาเรือนของ จำเลยเองซึ่งมุงหลังคาจากฝาจากกว้าง ๕ ศอก ยาว ๙ ศอก ขณะไฟไหม้มีนายเชื้อกำลังนอนหลับอยุ่ในเรือนนั้น แต่ได้รู้สึกตัวและลุกขึ้นทัน ไฟลุกไหม้ฝาและหลังคาห่างตัวนายเชื้อ ๑ ศอก ไฟไหม้อยุ่ ๕ นาที ก็ดับได้ โจทก์ฟ้อง ขอให้ ลงโทษตามมาตรา ๑๘๕ ๑๘๖ ๑๘๗ ที่ แก้ไขใหม่ พ.ศ. ๒๔๗๕

ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา ๑๘๖ ข้อ ๑ เพราะมาตรา นี้ไม่จำกัดว่าเป็นของผู้อื่นและผิดตามมาตรา ๑๘๗ ด้วย พิพากษาลงโทษ จำเลยตามมาตรา ๑๘๖(๑) ซึ่งเป็นบทที่ หนัก จำคุก ๕ ปี

จำเลย อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยเผาเรือนของตนเอง ไม่เป็นผิดตามมาตรา ๑๘๖ ข้อ ๑ เพราะมาตรา ๑๘๖ มุ่ง ลงโทษผุ้ที่เผาทรัพย์ของผุ้อื่น จึง พิพากษายกฟ้อง โจทก์

โจทก ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยจุดเผาเรือนของ จำเลยเองไม่เป็นผิดตามมาตรา ๑๘๖ ข้อ ๑ ที่ แก้ไขใหม่ เพราะมาตรา นี้มีความประสงค์ในเรืองเผาเคหะสถานของคนอื่น มิใช่ของตนเอง ในเรื่องนี้ จำเลยเผาเรือนของ จำเลยเอง จึงไม่เป็นผิด อนึ่งพฤตติการณ์ที่เกิดขึ้นอยุ่ในลักษณะที่น่ากลัวจะเป็นอันตรายแก่นายเชื้อ จำเลยย่อมมีผิดตามมาตรา ๑๘๗ ที่แก้ไขใหม่ พิพากษาแก้ ศาลอุทธรณ์ ลงโทษ จำเลยตามาตรา ๑๘๗ ที่แก้ไขใหม่ จำคุก ๖ เดือน

์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา