โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นทนายความร่วมกับพวกทำพินัยกรรมปลอมขึ้นทั้งฉบับ และร่วมกันใช้พินัยกรรมปลอมดังกล่าว โดยร่วมกันยื่นคำร้องต่อศาลแพ่งเพื่อขอให้มีคำสั่งตั้งนายบุญส่งเป็นผู้จัดการมรดกของผู้ตาย โดยอ้างสำเนาภาพถ่ายหนังสือพินัยกรรมที่ทำปลอมขึ้นไว้ท้ายคำร้อง กับร่วมกันใช้เอกสารพินัยกรรมที่ทำปลอมขึ้นนั้นไปยื่นแสดงต่อผู้พิพากษาศาลแพ่งเพื่อเป็นพยานหลักฐานในคดีแพ่ง โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น และประชาชน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 264, 266(2), 268, 83

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 266, 268 วรรคสอง วางโทษตามมาตรา 268 วรรคสอง ให้จำคุก 3 ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาขึ้นมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะข้อกฎหมายว่า การใช้พินัยกรรมปลอมโดยอ้างส่งเป็นพยานต่อศาล เป็นการพยายามกระทำความผิดที่เป็นไปไม่ได้ และการกระทำของจำเลยซึ่งกระทำในฐานะทนายความของนายบุญส่งจำลยในคดีแพ่ง จะเป็นความผิดฐานร่วมกับนายบุญส่งใช้พินัยกรรมปลอมหรือไม่ ในปัญหาข้อแรก ลายพิมพ์นิ้วมือของผู้ทำพินัยกรรมคงมีสภาพเป็นลายพิมพ์นิ้วมือ เพียงแต่ลักษณะลายเส้นนูนเลอะเลือน จนผู้ชำนาญการพิเศษไม่อาจตรวจพิสูจน์ลงความเห็นได้ ลายพิมพ์นิ้วมือนี้มีพยานลงชื่อรับรองสองคนชอบด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 9 จึงมีสภาพเป็นพินัยกรรม เมื่อจำเลยกับพวกนำพินัยกรรมปลอมดังกล่าวส่งอ้างเป็นพยานต่อศาลสำเร็จลงแล้ว จึงมีความผิดฐานใช้พินัยกรรมปลอมอีกกระทงหนึ่ง กรณีมิใช่กระทำการโดยมุ่งต่อผลซึ่งกฎหมายบัญญัติเป็นความผิดแต่การกระทำนั้นไม่สามารถจะบรรลุผลได้อย่างแน่แท้ ไม่เป็นพยายามกระทำความผิดที่เป็นไปไม่ได้ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 81 ส่วนปัญหาข้อหลังการที่จำเลยร่วมมือกับนายบุญส่งส่งอ้างพินัยกรรมปลอมดังกล่าวเป็นพยานต่อศาลแม้จำเลยจะได้กระทำในฐานะทนายความของนายบุญส่งจำเลยในคดีแพ่ง จำเลยก็มีความผิดฐานเป็นตัวการร่วมกันใช้พินัยกรรมปลอม ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา