โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กชายธีระพงษ์ พุ่มทองอายุ 9 ปี จำเลยทั้งสองเป็นบิดามารดาของเด็กชายสุเทพหรือหมู แท่งทอง อายุ10 ปี เมื่อวันที่ 27 สิงหาคม 2525 เด็กชายสุเทพหรือหมู แท่งทอง ได้ใช้ก้อนหินขว้างปาถูกบริเวณศีรษะของเด็กชายธีระพงษ์ พุ่มทอง มีบาดแผลกระโหลกศีรษะยุบถึงสลบ สิ้นค่ารักษาประมาณ 20,000 บาท จนบัดนี้ยังไม่หายเป็นปกติโดยจำเลยทั้งสองซึ่งเป็นบิดามารดามิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลปล่อยปละละเลยจนเป็นเหตุให้เด็กชายสุเทพกระทำละเมิด โจทก์ขอเรียกค่าสินไหมทดแทน 25,000 บาท ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้เงินจำนวนดังกล่าวพร้อมดอกเบี้ย จำเลยทั้งสองให้การว่า จำเลยที่ 1 ไม่มีหน้าที่ดูแลเด็กชายสุเทพเพราะมิได้จดทะเบียนสมรสกับจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นมารดาเด็กชายสุเทพ จำเลยที่ 2ได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแก่หน้าที่ดูแลเด็กชายสุเทพแล้วแต่เป็นเหตุเหลือวิสัย เพราะเด็กชายสุเทพขว้างงูในกอพง บังเอิญก้อนหินไปถูกศีรษะเด็กชายธีระพงษ์ที่นั่งเล่นบริเวณกอพง จำเลยที่ 2 ไม่อาจรู้ล่วงหน้าหรือป้องกันได้เป็นเหตุเหลือวิสัย จึงไม่ต้องรับผิด ฟ้องโจทก์เคลือบคลุม ค่าเสียหายบรรยายไม่แน่นอน ขอให้ยกฟ้อง ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์25,000 บาทพร้อมดอกเบี้ย จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า เด็กชายสุเทพ แท่งทอง บุตรของจำเลยทั้งสองได้ใช้ก้อนอิฐขว้างไปถูกเด็กชายธีระพงษ์ พุ่มทอง ได้รับบาดเจ็บ แล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ตามพฤติการณ์ที่เด็กชายสุเทพกระทำดังกล่าวเป็นการกระทำลับหลังจำเลยทั้งสอง จึงเป็นพฤติการณ์ที่จำเลยทั้งสองไม่อาจคาดคิดหรือควรคิดได้ว่า เด็กชายสุเทพจะกระทำเช่นนั้นต่อบุคคลอื่น เป็นการกระทำที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญและเหลือวิสัยที่จำเลยทั้งสองจะระมัดระวังได้จำเลยทั้งสองไม่ต้องรับผิด พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา ADMIN