โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นผู้ค้ำประกันนายจาดในการเข้าทำงานกับโจทก์ว่า เมื่อนายจาดเข้าทำงานกับโจทก์แล้วทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายด้วยประการใด ๆ จำเลยยินยอมรับผิดชดใช้เงินแทนนายจาดให้แก่โจทก์ในวงเงิน 5,000 บาท ในระหว่างที่นายจาดปฏิบัติหน้าที่นายจาดได้ยักยอกเอาสินค้าของลูกค้าโจทก์ไปเป็นเงิน 89,940 บาท โจทก์ได้ชดใช้จำนวนเงินดังกล่าวให้แก่เจ้าของสินค้าไปแล้วจำเลยจึงต้องรับผิดต่อโจทก์ตามสัญญาค้ำประกันดังกล่าว โจทก์ทวงถามแล้ว จำเลยเพิกเฉย ขอให้ศาลพิพากษาบังคับ

จำเลยให้การว่า นายจาดกระทำไปนอกหน้าที่ จำเลยไม่ต้องรับผิดมูลหนี้ในกรณีที่เกิดจากการกระทำละเมิด โจทก์ฟ้องคดีเกิน 1 ปี คดีโจทก์ขาดอายุความขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 5,000 บาท แก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาตามฎีกาจำเลยว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 448 หรือไม่ พิเคราะห์แล้วฟ้องโจทก์บรรยายว่า จำเลยเป็นผู้ค้ำประกันนายจาด ชำนาญยนต์ ในการเข้าทำงานกับโจทก์ว่า หากนายจาดทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายด้วยประการใด ๆ จำเลยยินยอมใช้ค่าเสียหายแทนในวงเงิน 5,000 บาท ต่อมานายจาดได้ขับรถยนต์บรรทุกเม็ดพลาสติกจำนวน 200 กระสอบไปส่งให้แก่ผู้รับ แล้วนายจาดได้ยักยอกสินค้าดังกล่าวเสีย โจทก์ในฐานะนายจ้างของนายจาดได้ชดใช้เงินค่าสินค้าให้แก่บริษัทยูเนี่ยนเอเซีย อิมปอร์ตเอ็กซปอร์ต จำกัด เจ้าของสินค้าไปเป็นเงิน 89,940 บาท จึงขอให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์ตามสัญญาค้ำประกันเป็นเงิน 5,000 บาท ดังนี้เห็นได้ว่า ฟ้องโจทก์เป็นเรื่องที่ฟ้องให้จำเลยรับผิดตามสัญญาค้ำประกันที่จำเลยได้ทำไว้แก่โจทก์ หาใช่เป็นเรื่องที่ฟ้องอ้างว่าจำเลยทำละเมิดต่อโจทก์อันจะมีอายุความ 1 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 448 ไม่ และปรากฏว่าเรื่องที่นายจาดยักยอกสินค้าของบริษัทยูเนี่ยนเอเซีย อิมปอร์ตเอ็กซปอร์ตไปนั้นได้ยุติลงแล้ว โดยโจทก์ได้ใช้ราคาสินค้านั้นให้แก่เจ้าของสินค้าไปเสร็จสิ้นแล้ว ต่อมาโจทก์จึงได้ฟ้องให้จำเลยรับผิดตามสัญญาค้ำประกันเป็นคดีนี้ ซึ่งไม่มีกฎหมายบัญญัติเรื่องอายุความไว้ จึงต้องใช้อายุความ 10 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 164 โจทก์ฟ้องคดีนี้ยังไม่เกิน 10 ปี คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา