โจทก์ฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาซื้อขาย ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองชำระค่าสินค้าที่ค้างไว้บางส่วนเป็นเงิน 51,930 บาท พร้อมดอกเบี้ย

จำเลยให้การปฏิเสธและต่อสู้ว่าฟ้องเคลือบคลุม

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองชำระเงิน 51,930 บาท พร้อมดอกเบี้ย

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยทั้งสองได้ซื้อลูกไก่ อาหารไก่และอาหารหมูไปจากโจทก์รวม 26 ครั้ง รวมเป็นเงิน 115,835 บาท จำเลยทั้งสองได้รับสินค้าไปตามสำเนาภาพถ่ายใบรับฝากสินค้าท้ายฟ้อง จำเลยได้ชำระเงินบางส่วน คงค้างชำระเป็นเงิน 51,930 บาท เป็นคำฟ้องที่แสดงโดยแจ้งชัดซึ่งสภาพแห่งข้อหาทั้งข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาแล้ว ส่วนข้อที่ว่าใครเป็นผู้ซื้อ ใครเป็นผู้รับสินค้าและเป็นสินค้าชนิดใดก็ตาม เป็นรายละเอียดที่ต้องนำสืบในชั้นพิจารณา ฟ้องโจทก์จึงไม่เคลือบคลุม

ข้อที่จำเลยทั้งสองอ้างว่าใบรับฝากสินค้าที่โจทก์อ้างส่งเป็นพยานไม่ใช่ต้นฉบับรับฟังไม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 93 วรรคหนึ่งนั้นเห็นว่า โจทก์ได้มอบต้นฉบับเอกสารให้แก่ผู้ซื้อไป คงเก็บไว้แก่สำเนา ถือได้ว่าโจทก์ไม่สามารถนำต้นฉบับมาได้ จึงรับฟังสำเนาเอกสารแทนได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 93(2)

ข้อที่จำเลยที่ 1 ฎีกาว่า เอกสารท้ายฟ้องโจทก์ไม่ปรากฏลายเซ็นชื่อของจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 1 จึงไม่ต้องรับผิด เห็นว่าจำเลยที่ 1 เป็นสามีของจำเลยที่ 2ประกอบการค้าร่วมกันในสถานที่เดียวกัน ต้องรับผิดในหนี้สินที่ทำการค้าร่วมกัน

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา