จำเลยลักเล่นการพนัน โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษแลให้ใช้เงินค่าบำเหน็จผู้นำจับ ศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษตัดสินลงโทษ ส่วนเงินค่าบำเหน็จให้ยกเสีย เพราะเรื่องนี้นายอำเภอไปจับเอง โจทย์ฎีกาว่าศาลไม่ให้บำเหน็จแก่ผู้นำจับ

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อนี้นายอำเภอผู้ไปจับจำเลยก็มาเบิกความว่า เหตุที่ไปจับนั้นเพราะมีผู้มาแจ้งความก่อน นายอำเภอได้สัญญากับผู้มาแจ้งความว่า ให้บอกชื่อผู้เล่นการพนันแลฐานที่ ๆ เล่นการพนัน ถ้านายอำเภอไปจับผู้เล่นการพนันได้จะให้บำเหน็จ ๔๐๐ บาทแต่การที่ไปจับผู้เล่นการพนัน ผู้มาแจ้งความไม่ต้องไปเพราะกลัวพวกจำเลย เมื่อผู้แจ้งความได้บอกฐานที่เล่นการพนันให้แล้ว เจ้าพนักงานจึงไปจับพวกจำเลย ทั้งผู้ว่าราชการจังหวัดก็มีหนังสือรับรองมาว่าได้สัญญาจะให้ค่าบำเหน็จแก่ผู้แจ้งความรายนี้ ๔๐๐ บาท ได้ความดังนี้ศาลฎีกาเห็นว่า การจับการพนันรายนี้ ผู้ที่มาแจ้งความบอกฐานที่เล่นการพนันแลชี้ทางให้เจ้าพนักงานไปจับพวกจำเลย ถึงแม้ผู้นั้นจะไม่ได้ไปกับเจ้าพนักงานก็ดี ก็นับว่าได้เปนผู้นำจับ จึงพิพากษาแก้คำตัดสินศาลอุทธรณ์ให้จำเลยช่วยกันใช้เงินค่าบำเหน็จแก่ผู้นำจับ ๔๐๐ บาท

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา