ได้ความว่าจำเลยรับราชการกรมรถไฟตำแหน่งนายตรวจสายโทรเลขระหว่างสถานีจีระ - ขอนแก่น และมีหน้าที่จดสมุดบัญชีตั้งเบิกเงินเดือนคนงานซึ่งอยู่ในความปกคองของตนอีกด้วยจำเลยได้จดบัญชีค่าแรงของนายปลอดคนงานซึ่งอยู่ในบังคับบัญชาของจำเลยโดยรู้อยู่ว่าเป็นความเท็จว่า นายปลอดมาทำงานในเดือนสิงหาคม พ.ศ.๒๔๘๒ เต็มเดือน ซึ่งความจริงนายปลอดหยุดงานในวันที่ ๒๖-๒๗ เป้นเหตุให้เจ้าพนักงานจ่ายค่าแรงให้นายปลอดเกินไป โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญาตามมาตรา ๒๓๐

ศาลชั้นต้นลงโทษตามมาตรา ๒๓๐

ศาลอุทธรณ์ยกฟ้องในข้อเท็จจริง

ศาลฎีกาเห็นว่าการกระทำของจำเลยครบองค์บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๓๐ ทุกประการ จึงพิพากษาลงโทษจำเลยยื่นตามศาลชั้นต้น.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา