โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจตั้งสถานที่เก็บแร่วูลแฟรมจำนวนหนัก ๖ กิโลกรัมราคา ๘ บาทไว้ในความครอบครอง

ของจำเลยโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน จำเลยให้การว่าร่อนเอาแร่จากในคลองมาเก็บไว้ที่บ้าน ๗-๘ วันก็ถูกจับโดยจำเลยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าการกระทำของจำเลยไม่อยู่ในข้อบังคับมาตรา ๕ แห่งพระราชบัญญัติการทำเหมืองแร่ เพราะจำเลยมิได้ตั้งสถานที่เก็บตามความในมาตรานั้นการที่จำเลยร่อนแร่ได้แล้วเอามาเก็บไว้ที่บ้านชั่วขณะหนึ่งนั้น ไม่พอให้สันนิษฐานว่าเป็นการตั้งสถานที่เก็บรักษาแร่ตามพระราชบัญญัติจำเลยจึงไม่ต้องขออนุญาตเจ้าพนักงาน จึงพิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา