ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ตามที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีคำสั่งให้ผู้ร้องในฐานะผู้จัดการมรดกของเจ้ามรดก ชำระเงินส่วนแบ่งมรดกที่จำเลยที่ 1มีสิทธิได้รับอีกจำนวนหนึ่ง ให้แก่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์นั้น โดยที่จำเลยที่ 1ได้ยืมเงินจำนวนดังกล่าวจากกองมรดกไปใช้ เมื่อหักออกแล้ว คงเหลือเพียงจำนวนที่ผู้ร้องได้ชำระให้แก่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ไปแล้ว จึงไม่มีสิทธิเรียกร้องให้ชำระอีก ขอให้ยกคำสั่งของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์

เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์แถลงคัดค้านว่า ที่ผู้ร้องอ้างว่าจำเลยที่ 1เป็นหนี้กองมรดกโดยทำหลักฐานการรับส่วนแบ่งไปก่อนแล้วนั้นไม่เป็นความจริงเป็นหลักฐานที่สมยอมทำกันขึ้นโดยเจตนาลวง ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ผู้ร้องชำระเงินแก่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ตามคำสั่ง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะค่าทนายความ

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าเอกสารหมาย ร.1 ที่ผู้ร้องนำมาอ้างเป็นเอกสารที่ทำขึ้นโดยเจตนาลวง ฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 เป็นหนี้กองมรดกตามเอกสารดังกล่าวแล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ที่ผู้ร้องอ้างว่าจำเลยที่ 1 ยืมเงินจากกองมรดกไปใช้ก็ไม่มีหลักฐานการกู้ยืมเป็นหนังสือลงลายมือชื่อจำเลยที่ 1 เป็นผู้ยืมแต่อย่างใดจึงเป็นหนี้ที่ฟ้องร้องบังคับคดีไม่ได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 653 ซึ่งเป็นหนี้ที่ขอรับชำระไม่ได้ในคดีล้มละลาย ผู้ร้องจึงไม่มีสิทธิจะนำมาหักกลบลบหนี้ได้ตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483มาตรา 102 ประกอบด้วยมาตรา 94(1) ฎีกาของผู้ร้องฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา