โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นเจ้าของที่ดินมีโฉนดรวม 10 แปลงจำเลยทั้งสามบุกรุกเข้ายึดถือครอบครองที่ดินดังกล่าวทำให้โจทก์ขาดประโยชน์ขอให้ขับไล่จำเลยทั้งสามและให้จำเลยทั้งสามใช้ค่าเสียหาย

จำเลยทั้งสามให้การว่าที่ดินที่จำเลยทั้งสามครอบครองไม่ใช่ที่ดินของโจทก์แต่เป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน เป็นที่ดินในเขตรัศมีเขา จำเลยทั้งสามครอบครองที่ดินนั้นตลอดมาไม่เคยมีใครโต้แย้งโฉนดที่ดินของโจทก์ออกทับที่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยทั้งสาม ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ขับไล่จำเลยทั้งสามและให้จำเลยทั้งสามใช้ค่าเสียหาย

จำเลยทั้งสามฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ได้ความว่าที่ดินพิพาทอยู่ติดกับเขาเรดาร์หรือเขาโกรกพม่าและในวันที่ศาลไปเดินเผขิฐสืบที่ดินพิพาทนั้น ฝ่ายจำเลยได้นำชี้ให้คูรั้วหลังบ้านซึ่งอยู่ติดกับทิวเขาเรดาร์หรือเขาโกรกพม่าปรากฏว่าศาลได้พิจารณาดูสภาพแล้ว เห็นว่าด้านหลังที่ดินพิพาทที่ติดกับแนวเขานั้น นับแต่ที่ตั้งตัวบ้านมีลักษณะเจาะปรับพื้นที่ดินให้เสมอเข้าไปในไหล่เขายาว 10 วาเศษ ที่ดินหน้าบ้านก็มีสภาพค่อย ๆ ลาดต่ำลงไปตามภาพถ่ายที่จำเลยส่งศาล สภาพของที่ดินพิพาทก็มีลักษณะเช่นนั้น ที่ดินพิพาทจึงมีลักษณะเป็นที่เขา ซึ่งตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 5 (พ.ศ. 2497) ออกตามความในพระราชบัญญัติให้ใช้ประมวลกฎหมายที่ดิน พ.ศ. 2497 หมวด 3 ข้อ 8 ห้ามไม่ให้ออกโฉนดที่ดินสำหรับที่ดินดังกล่าวนี้ โฉนดที่ดินของโจทก์จึงออกทับที่เขาเป็นการไม่ชอบที่โจทก์นำสืบว่านายประสิทธิ์ เพียรทอง กับพวกเคยร้องเรียนว่าโจทก์ออกโฉนดเลขที่12246 ทับที่ภูเขาอธิบดีกรมที่ดินได้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนแล้ว ชี้ขาดว่าการออกโฉนดเป็นไปโดยชอบด้วยระเบียบและขั้นตอนของกฎหมายตามเอกสารหมายจ.11 นั้น อาจเป็นการรับฟังข้อเท็จจริงมาผิดพลาดและไม่ผูกพันให้ศาลต้องฟังว่าที่ดินพิพาทไม่ใช่ที่เขาด้วย ที่ดินพิพาทจึงเป็นที่เขาและเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน โจทก์ออกโฉนดทับที่ดินพิพาทจึงไม่ได้กรรมสิทธิ์ในที่ดินนั้นคดีนี้ศาลชั้นต้นกำหนดประเด็นข้อพิพาทไว้ว่าที่ดินพิพาทเป็นของโจทก์หรือเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดินเมื่อฟังว่าที่ดินพิพาทไม่ใช่ของโจทก์และเป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน โจทก์ย่อมขอให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกไปจากที่ดินพิพาทไม่ได้

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา