โจทก์ฟ้องว่า โจทก์กับจำเลยที่ 1 และบุคคลอื่นได้ร่วมเล่นแชร์กันโดยโจทก์เป็นหัวหน้าวง จำเลยที่ 1 ประมูลแชร์ได้ จำเลยที่ 1 จึงออกเช็คให้โจทก์ไปมอบแก่ลูกวงที่ยังประมูลไม่ได้ ต่อมามีลูกวงอื่นประมูลแชร์อีก 4 ครั้ง และผู้ประมูลได้ได้นำเช็คของจำเลยที่ 1 ซึ่งมีจำเลยที่ 2 ลงลายมือชื่อรับอาวัลค้ำประกันจำเลยที่ 1 และโจทก์ได้สลักหลังค้ำประกันด้วยจำนวน 4 ฉบับ ฉบับละ 20,000 บาทไปเรียกเก็บเงิน แต่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงินลูกวงแชร์จึงนำเช็ค 4 ฉบับนั้นมาไล่เบี้ยจากโจทก์ในฐานะเป็นหัวหน้าวง โจทก์ได้ชำระเงินตามเช็ครวม 80,000 บาท ให้ลูกวงแชร์และรับเช็คคืนมาแล้ว โจทก์ในฐานะผู้รับอาวัลและผู้รับช่วงสิทธิจึงฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันใช้เงิน 80,000 บาท พร้อมดอกเบี้ย

โจทก์ถอนฟ้องจำเลยที่ 1 ศาลชั้นต้นอนุญาต

จำเลยที่ 2 ให้การว่า ลายมือชื่อในเช็คไม่ใช่ลายมือชื่อของจำเลยที่ 2 และไม่มีข้อความแสดงว่าเป็นอาวัล โจทก์ไม่มีสิทธิไล่เบี้ยเอาแก่จำเลยที่ 2 เพราะต่างก็อาวัลจำเลยที่ 1 ด้วยกัน

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยที่ 2 ชำระเงิน 80,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์

จำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เช็คพิพาทเป็นเช็คสั่งให้ใช้เงินแก่ผู้ถือ การที่จำเลยที่ 2ลงลายมือชื่อไว้ที่ด้านหลังเช็ค ย่อมเป็นการสลักหลังเป็นประกัน (อาวัล) สำหรับผู้สั่งจ่าย ตามมาตรา 921, 989 ทั้งนี้ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 1169/2514จำเลยที่ 2 จึงต้องรับผิดต่อผู้ทรงอย่างเดียวกับผู้สั่งจ่าย ส่วนปัญหาที่ว่าโจทก์กับจำเลยที่ 2 เป็นผู้ประกันผู้สั่งจ่ายด้วยกัน โจทก์ไม่มีสิทธิไล่เบี้ยเอาแก่จำเลยที่ 2นั้น ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฟ้องคดีในฐานะเป็นหัวหน้าวงแชร์ใช้เงินตามเช็คพิพาทแทนจำเลยที่ 1 และรับเช็คคืนมาไว้ในครอบครองด้วย การที่โจทก์รับเช็คพิพาทซึ่งเป็นเช็คผู้ถือมาไว้ในมือโจทก์ย่อมเป็นผู้ทรง จำเลยที่ 2 จึงต้องรับผิดใช้เงินตามเช็คแก่โจทก์

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา