โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 83

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 83 ลงโทษจำคุก 15 ปี คำให้การชั้นจับกุมและทางนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์ต่อการพิจารณามีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 10 ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า จำเลยขับรถจักรยานยนต์โดยมีนายวิโรจน์กับนายบำรุงนั่งซ้อนท้ายผ่านที่เกิดเหตุซึ่งมีผู้ตายกับพวกนั่งอยู่ พวกผู้ตายตะโกนให้ของลับพวกจำเลย จำเลยจึงขับรถย้อนกลับมาจอดห่างจากที่ผู้ตายกับพวกนั่งอยู่ประมาณ 2 เมตร นายบำรุงลงจากรถแล้วตรงเข้าใช้อาวุธปืนพกยิงใส่ผู้ตาย 1 นัด จากนั้นนายบำรุงกับนายวิโรจน์ต่างวิ่งหนีไปคนละทาง ส่วนจำเลยซึ่งยังนั่งคร่อมรถจักรยานยนต์อยู่พยายามติดเครื่องรถ แต่ถูกนายประคองใช้ถังขยะขว้างใส่รถล้มเสียก่อนพิเคราะห์แล้ว เมื่อทางพิจารณาไม่ปรากฏว่าฝ่ายจำเลยกับฝ่ายผู้ตายเคยมีสาเหตุโกรธเคืองกันมาก่อน การที่นายบำรุงลงจากรถจักรยานยนต์แล้วใช้อาวุธปืนพกยิงผู้ตายในลักษณะฉับพลันทันที ซึ่งในขณะนั้นจำเลยยังนั่งคร่อมรถจักรยานยนต์อยู่และดับเครื่องรถไว้ พฤติการณ์แห่งคดีฟังได้ว่า การที่นายบำรุงใช้อาวุธปืนพกยิงผู้ตายเป็นการตัดสินใจของนายบำรุงเองในขณะเกิดเหตุ เนื่องจากไม่พอใจที่ถูกฝ่ายผู้ตายให้ของลับหากจำเลยสมคบกับนายบำรุงยิงผู้ตายจำเลยย่อมจะติดเครื่องรถจักรยานยนต์ไว้รอรับนายบำรุงกับนายวิโรจน์เพื่อหลบหนีไปจากที่เกิดเหตุ ไม่ใช่ปล่อยให้ต่างคนต่างวิ่งหนีไปคนละทางจึงยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้ร่วมกับนายบำรุงใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา