ได้ความว่านายสิบตำรวจเอกอยู่ผู้ตายซึ่งไปตรวจท้องที่เกิดเป็นปากเสียงจะทำร้ายขึ้นกับนายทองจำเลยขณะที่ไปเสพสุราอยู่ด้วยกัน มีผู้ห้ามก็เลิกกันไป นายทองจำเลยกลับบ้าน ส่วนนายสิบตำรวจเอกอยู่ไปบ้านนายเกลี้ยงแล้วเสพสุราอีก ต่อมานายทองจำเลยยิงปืนขึ้นที่บ้านของตน ๑ นัด นายสิบตำรวจเอกอยู่ว่านายทองยิงล่อ จึงควักปืนยิงขึ้นไปบนอากาศ ๑ นัดแล้วชวนพลตำรวจหยอย พลตำรวจชมออกจากบ้านนายเกลี้ยงมา+ห่างบ้านนายทองจำเลย ๓ เส้นก็ร้องด่าท้าทายนายทอง ๆ กับนายแป๊ะ นายย้อยก็ออกมาจากบ้านแล้วเกิดทำร้ายกันขึ้น นายสิบตำรวจเอกอยู่แลนายย้อยถึงตาย โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าเจ้าพนักงานผู้ทำการตามหน้าที่ตาย

ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยทั้ง ๒ มีผิดตาม ม.๒๔๙ ให้จำคุกนายทอง ๒๐ ปี นายแป๊ะ ๑๕ ปี

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าจำเลยทำร้ายนายทองผู้ตายในเวลาวิวาทต่อสู้กัน มีผิดตาม ม.๒๕๑ ให้จำคุกนายทอง ๕ ปี นายแป๊ะ ๓ ปี

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่นายสิบตำรวจเอกอยู่ไปยังที่เกิดเหตุนั้น หาใช่โดยเจตนาจะระงับเหตุการณ์ตามหน้าที่ไม่ กลับแสดงให้เห็นว่าปรารถนาจะหาเหตุวิวาทกับพวกจำเลยโดยฤทธิ์สุรา จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา