โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 เป็นนิติบุคคลประเภทบริษัทจำกัดจำเลยที่ 2 เป็นกรรมการผู้จัดการ จำเลยทั้งสองรับโจทก์เข้าทำงานเป็นลูกจ้างประจำต่อมาจำเลยทั้งสองเลิกจ้างโจทก์โดยอ้างว่าโจทก์ทำร้ายร่างกายนายสุพจน์ พนักงานของจำเลยที่ 1 ที่ร้านขายข้าวแกงนอกบริเวณบริษัทจำเลยที่ 1 โดยจำเลยทั้งสองอ้างว่าเป็นความผิดต่อระเบียบข้อบังคับของจำเลยที่ 1 เกี่ยวกับสภาพการจ้าง ซึ่งเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม เพราะข้อตกลงดังกล่าวใช้บังคับได้เฉพาะภายในบริเวณบริษัทของจำเลยที่ 1เท่านั้น ขอให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนคำสั่งเลิกจ้างของจำเลยทั้งสองและรับโจทก์กลับเข้าทำงาน โดยให้จำเลยทั้งสองจ่ายเงินเดือนนับแต่วันเลิกจ้างจนถึงวันกลับเข้าทำงาน

จำเลยทั้งสองให้การว่า การทำร้ายร่างกายพนักงานของบริษัทโดยเจตนาเป็นการฝ่าฝืนข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง อันเป็นความผิดร้ายแรงมีโทษถึงขั้นเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชย ข้อตกลงนี้มีผลใช้บังคับโดยไม่จำกัดว่าต้องเป็นการกระทำภายในบริษัท ขอให้ยกฟ้อง

ศาลแรงงานกลางพิจารณาแล้ว พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างระหว่างบริษัทโรงงานทอผ้ากรุงเทพ จำกัด กับสหภาพแรงงานทอผ้ากรุงเทพ ว่าด้วยวินัยและโทษทางวินัยระบุว่า การกระทำความผิดฐานทำร้ายร่างกายต่อพนักงานของบริษัทฯ หัวหน้างาน ยามรักษาการณ์ โดยเจตนา บริษัทฯ จะเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชยตามข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างดังกล่าวมิได้ระบุว่าจะต้องเป็นการกระทำเฉพาะภายในบริเวณบริษัทของจำเลยที่ 1 แต่อย่างใด ทั้งนี้อาจเป็นเพราะการทำร้ายพนักงานของบริษัทด้วยกันนั้น แม้จะเป็นการกระทำนอกบริษัท ก็จะเป็นเหตุให้เกิดการแตกแยกความสามัคคีในหมู่พนักงานด้วยกัน อันจะเป็นเหตุให้ต้องกระทบกระเทือนต่อการดำเนินงานของบริษัทจำเลยที่ 1 ได้ ฉะนั้น การที่โจทก์ตบหน้านายสุพจน์ ด้วยเหตุที่โจทก์เข้าใจว่านายสุพจน์เป็นผู้รายงานหัวหน้าโจทก์ว่าโจทก์ละทิ้งงานจนเป็นเหตุให้โจทก์ต้องถูกพักงาน แม้ที่เกิดเหตุจะเป็นภายนอกบริษัทของจำเลยที่ 1 ก็ตาม ก็ถือได้ว่าการกระทำของโจทก์ดังกล่าวเป็นการฝ่าฝืนข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างแล้ว ทั้งพฤติการณ์ของโจทก์ดังกล่าวก็เป็นเหตุอันสมควรที่จำเลยจะเลิกจ้างโจทก์ได้ กรณีมิใช่เป็นการเลิกจ้างโดยไม่เป็นธรรม

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา