โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันบ้างอาจตัดฟันชักลากไม้พะเยาซึ่งเป็นไม้ประเภทหวงห้าม ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.รักษาป่า พ.ศ.๒๔๕๖ ม.๔ และกฎข้อบังคับวางระเบียบวิธีจัดการรักษาป่า พ.ศ.๒๔๕๖ ข้อ ๑๖

จำเลยให้การสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องโจทก์มิได้บรรยายข้อความเกี่ยวกับการประกาศใช้ข้อบังคับวางระเบียบวิธีจัดการรักษาป่าซึ่งเป็นข้อเท็จจริงและข้อสำคัญจึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าตามกฎข้อบังคับนั้น มิได้ประกาศให้ใช้กฎข้อบังคับนี้ทั่วพระราชอาณาจักร์ จะประกาศให้ใช้แต่ฉะเพาะบางเมืองบางมณฑลและมอบอำนาจให้สมุหเทศาภิบาลมณฑลเป้นผู้พิจารณาว่าสมควรจะใช้กฎข้อบังคับนี้ ในเขตต์อำเภอใดหรือตำบลใด แล้วให้ประกาศโฆษณาให้ราษฎรในอำเภอหรือตำบลนั้นทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่า ๓ เดือน จึงจะใช้บังคับตามกฎได้ ข้อความที่บัญญัติเช่นนี้คือวิธีการบังคับใช้กฎหมาย ซึ่งจะมีผลใช้บังคับนี้จะได้ออกประกาศใช้แล้ว แต่กฎข้อบังคับนี้จะได้ออกประกาศใช้ในตำบลที่เกิดเหตุนี้แล้วหรือยังเป็นข้อเท็จจริง ที่โจทก์มิได้บรรยายความข้อนี้มาในฟ้อง ข้อเท็จจริงอันเป็นมูลฐานความผิดที่ดจทก์ฟ้องยังขาดอยู่มิอาจกล่าวหาเป็นกรณีแห่งความผิดได้ จึงไม่เป็นฟ้องที่ศาลจะพึงรับไว้พิจารณา จึงพิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา