คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ2490 มาตรา 7, 72 กฎหมายอาญา มาตรา 249, 60, 71

นายสำราญผู้เสียหายได้ยื่นคำร้องขอเข้าเป็นโจทก์ร่วมกับพนักงานอัยการ ศาลชั้นต้นอนุญาต

จำเลยให้การรับว่ามีอาวุธปืนนก 1 กระบอกและกระสุน 7 นัดไม่ได้รับอนุญาตจริง คงปฏิเสธเฉพาะข้อหาว่าพยายามฆ่าคนอย่างเดียว

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม กฎหมายอาญา มาตรา 249, 60 กระทงหนึ่ง ให้จำคุก 10 ปี ผิดพระราชบัญญัติอาวุธปืน 2490 มาตรา 7, 72 อีกกระทงหนึ่ง ปรับเป็นเงิน 1000 บาท จำเลยรับสารภาพและกระทำผิดด้วยความหึงหวงในการที่ผู้เสียหายติดพันภรรยาของจำเลยจึงปราณีลดโทษให้ คงจำคุก 8 ปี ปรับ 500 บาท ค่าปรับจัดการตามกฎหมายอาญา มาตรา 18 หากจำแทน จำแทน 1 ปี

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาตรวจสำนวนแล้วฟังว่าจำเลยได้กระทำผิดไปโดยบันดาลโทสะถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม จำเลยจึงได้ยิงผู้เสียหายไปขณะนั้นซึ่งตาม มาตรา 72 แห่งประมวลกฎหมายอาญาฉบับใหม่ศาลจะลงโทษจำเลยน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้ สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้

อาศัยเหตุดังกล่าว พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าคนตายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80, 72 มีกำหนด 2 ปี แต่ให้รอการลงโทษไว้มีกำหนด 5 ปีตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 56 นอกจากที่แก้คงเป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา